Σάββατο, 21 Μαΐου 2011
Από τον Πιτσιρίκο:
Αυτό που συμβαίνει αυτές τις ημέρες στις κεντρικές πλατείες της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης και άλλων μεγάλων ισπανικών πόλεων δεν ήταν δύσκολο να το προβλέψει κάποιος. Όπως δεν είναι δύσκολο να προβλέψει πως θα εξαπλωθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η κρίση δεν είναι οικονομική – είναι κρίση βαθύτατα πολιτική. Η δημοκρατία κατάντησε έννοια άνευ περιεχομένου και οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται πια πως ζουν σε μια ιδιόμορφη δικτατορία. Τα αιτήματα και τα συνθήματα των Ισπανών που κατέλαβαν τις πλατείες είναι σχεδόν τα ίδια με αυτά που ακούγονται στις διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας.
Το μανιφέστο των Ισπανών διαδηλωτών
Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν εσάς: τους ανθρώπους, που ξυπνούν κάθε πρωί για να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σκληρά κάθε ημέρα για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους γύρω τους.
Μερικοί από μας θεωρούνται προοδευτικοί, άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στο Θεό, μερικοί όχι. Μερικοί από εμάς έχουν σαφώς καθορισμένες ιδεολογίες, άλλοι είναι απολιτίκ, αλλά είμαστε όλοι ανήσυχοι και εξοργισμένοι για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά ανάμεσα σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αφήνοντας μας αβοήθητους, χωρίς φωνή.
Αυτή η κατάσταση έχει γίνει κανονικά, μια καθημερινή ταλαιπωρία, χωρίς ελπίδα. Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα, ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί. Ως εκ τούτου,υποστηρίζουμε ότι:
Οι προτεραιότητες για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και η ευτυχία των ανθρώπων.
Αυτά είναι αναφαίρετες αξίες που πρέπει να ισχύουν στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και τα δικαιώματα των καταναλωτών για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.
Η τρέχουσα κατάσταση της κυβέρνησης και του οικονομικού μας συστήματος, δεν φροντίζουν αυτά τα δικαιώματα, και με πολλούς τρόπους αποτελούν εμπόδιο για την πρόοδο της ανθρωπότητας.
Η δημοκρατία ανήκει στο λαό το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση αποτελείται από κάθε έναν από εμάς. Ωστόσο, στην Ισπανία, τα περισσότερα μέλη της πολιτικής τάξης δεν μας λαμβάνουν καν υπόψη. Οι πολιτικοί θα πρέπει να μεταφέρουν τη φωνή μας στα θεσμικά όργανα, διευκολύνοντας την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών, κάτι που θα προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος για την ευρύτερη κοινωνία. Ο ρόλος τους είναι να πλουτίσουν και να ευημερούν εις βάρος μας, που είμαστε απλοί θεατές της δικτατορίας των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που έχουν στην κατοχή τους στην εξουσία μέσω του δικομματισμού των PP & PSOE.
Η επιθυμία για εξουσία και η συσσώρευση της σε λίγους δημιουργεί ανισότητα, ένταση και αδικία, η οποία οδηγεί στη βία, την οποία εμείς απορρίπτουμε.Το πεπαλαιωμένο και αφύσικο οικονομικό μοντέλο ωθεί την μηχανή της κοινωνίας σε έναν συνεχόμενο κύκλο όπου οι λίγοι πλουτίζουν και οι πολλοί γίνονται φτωχότεροι. Μέχρι την κατάρρευση.
Η θέληση και ο σκοπός του ισχύοντος συστήματος είναι η συσσώρευση του χρήματος, όχι όσον αφορά την απόδοση και την ευημερία της κοινωνίας. Σπαταλώντας πόρους, μολύνοντας τον πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και δυσαρεστημένους πολίτες.
Οι πολίτες είναι τα γρανάζια μιας μηχανής σχεδιασμένης για να εμπλουτίσει μια μειοψηφία η οποία δεν αφορά τις ανάγκες μας. Είμαστε ανώνυμοι, αλλά χωρίς εμάς τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε, γιατί εμείς κινούμε τον κόσμο.
Αν ως κοινωνία δεν μάθουμε να εμπιστευόμαστε το μέλλον μας, ζώντας σε μια ανεξέλεγκτη οικονομία η οποία δεν επιστρέφει ποτέ τον παραγόμενο πλούτο στους περισσότερους, δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις αδικία απ’ την οποία υποφέρουμε.
Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί να τοποθετούμε τα χρήματα πάνω τους ανθρώπους, ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω ,του λόγου για τον οποίο το αγοράζω, ούτε αυτού από τον οποίο το αγοράζω.
Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να τα αλλάξω.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε .Γνωρίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.
Το μανιφέστο το βρήκα εδώ.
Επίσης, δείτε εδώ μια ακόμα "λεπτομέρεια", καθώς πλέον οι διαδηλωτές φωνάζουν και συνθήματα όπως “When we grow up, we want to be Icelanders!", εννοώντας ότι δε δέχονται άλλο τα "πακέτα σωτηρίας" των τραπεζών εις βάρος τους.
Εδώ και Live κάλυψη των κινητοποιήσεων (αυτή τη στιγμή που τα γράφω αυτά ακούω μια όντως αρκετά καλή συναυλία).
Τέλος, η κυβέρνηση ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ τις κινητοποιήσεις αυτές, αλλά αυτό δε φαίνεται να πτοεί τον κόσμο που συνεχίζει να βγαίνει στο δρόμο.
Μακάρι αυτές οι κινητοποιήσεις να βοηθήσουν τα πράγματα εδώ στην Ελλάδα να βγουν από το τέλμα (ειδικά μετά την 5η Μαίου πέρσι, υπάρχει διαρκής οπισθοχώρηση). Αυτό βέβαια θα το δούμε στην πράξη.
Βέβαια, ειδικά όσοι έχουν ίντερνετ προφανώς και θα έχουν ήδη ενημερωθεί για το θέμα, και άρα ίσως όλα αυτά να τους είναι γνωστά.
Αυτό που άφησα για το τέλος, διότι είναι άγνωστο, είναι...η στάση του ΚΚΕ για το θέμα, χαρακτηριστικό της γενικότερης λανθασμένης νοοτροπίας του. Το ΚΚΕ κάνει μια -σωστή γενικά- κριτική λοιπόν στο κίνημα, λέγοντας ότι τα αιτήματα του είναι "πολύ γενικά".
Όμως, παρότι αυτό ισχύει, το ΚΚΕ κάνει ξανά και ξανά στην ίδια απογοητευτική ανάλυση - σαν τον γκρινιάρη που δεν του αρέσει τίποτα, και στο τέλος κανένας δεν τον κάνει παρέα, διότι μόνος τους αυτοαπομονώνεται. Αντί να βοηθήσει το -πράγματι ανώριμο- λαϊκό κίνημα να δυναμώσει, το φτύνει και το απαξιώνει. Με αυτά τα μυαλά "δεν πάμε πουθενά".
Πριν δούμε το ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη, υπενθυμίζουμε μια γνωστή φράση από τους ίδιους τους εδραιωτές του μαρξισμού, και μετά αποφασίστε εσείς ποιος όντως συμπεριφέρεται μαρξιστικά και ποιος συμπεριφέρεται σαν καχέκτυπο:
«Ο κομμουνισμός είναι για μας, όχι μια κατάσταση πραγμάτων που πρέπει να εγκαθιδρυθεί, ένα ιδεώδες που σε αυτό θα πρέπει να προσαρμοστεί η πραγματικότητα. Ονομάζουμε κομμουνισμό το πραγματικό κίνημα, που καταργεί τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων. Οι όροι αυτού του κινήματος απορρέουν από τις προϋποθέσεις που υπάρχουν σήμερα»
- Μαρξ,Ένγκελς, «Γερμανική Ιδεολογία»
Και τώρα ο Ριζοσπάστης για τις κινητοποιήσεις στην Ισπανία:
Διαμαρτυρίες «εκτόνωσης»
Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, κυρίως από νέους, πραγματοποιούνται καθημερινά από την περασμένη Κυριακή σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας ενάντια στη διαφθορά των πολιτικών, την οικονομική κρίση, την ανεργία - που ξεπερνά το 21,3% δηλαδή τα 5 εκατομμύρια ανθρώπους - ενόψει των δημοτικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής. Εκτός από την Πουέρτα δελ Σολ στη Μαδρίτη, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν και σε προσαγωγές διαδηλωτών, συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν και στη Βαρκελώνη, τη Βαλένθια, τη Σαραγόσα, το Μπιλμπάο, τη Σεβίλλη και τη Γρανάδα. Το λεγόμενο κίνημα «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα», που συντονίζεται μέσω του Διαδικτύου και διοργανώνει τις συγκεντρώσεις, δηλώνει «ακομμάτιστο και πασιφιστικό», δεν έχει την παραμικρή ταξική ανάλυση και τάσσεται «ενάντια στο δικομματισμό, τους τραπεζίτες» και με γενικότητες «ενάντια στο σύστημα», χωρίς να θίγει στο ελάχιστο τα θεμέλια του καπιταλισμού, την πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ. Ετσι, έχει περισσότερο χαρακτήρα εκτόνωσης, χωρίς ουσιαστική πολιτική διέξοδο.
Το ΚΚ Ισπανίας, με διαχειριστική γραμμή στα πλαίσια του οπορτουνιστικού μορφώματος του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς», δηλώνει ότι στηρίζει τις αυθόρμητες διαμαρτυρίες και καταδίκασε τη βίαιη καταστολή της κυβέρνησης ενάντια στους διαδηλωτές στη Μαδρίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου