Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΜΟΛΥΒΕΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ


Η δολοφονία του Π. Φύσσα από μέλος του ναζιστικού - εγκληματικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής δημιουργεί ένα νέο κύκλο προβληματισμού για το ρόλο αυτού του μορφώματος στη Ελλάδα σήμερα. Σε μια χώρα που βρίσκεται σε συνθήκες βαθιάς κοινωνικοπολιτικής και όχι μόνο οικονομικής κρίσης , αποσύνθεσης του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος και βαθιάς ανυποληψίας του στη συνείδηση μεγάλου μέρους των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από τις μνημονιακές πολιτικές , το φασιστικό μόρφωμα παρουσιάζει άνοδο της πολιτικής του επιρροής, τουλάχιστον δημοκοπικά. Η Χρυσή Αυγή έχει εγκατασταθεί σε παραδοσιακές φτωχοσυνοικίες συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, προσπαθεί να μεγαλώσει την πολιτικής της επιρροή στους ανθρώπους αυτών των συνοικιών, που πλήττονται βαριά από τη φτώχεια και την ανεργία και παράλληλα, με όπλο την ωμή δολοφονική βία, προσπαθεί να τσακίσει τους πραγματικούς της πολιτικούς αντιπάλους, δηλ. την αριστερά σε όλες της τις εκδοχές και όσους αρθρώνουν αντίπαλο λόγο ή δρουν αντίθετα προς τα δικά της. έργα.
Η δολοφονία του νέου ανθρώπου στο Κερατσίνι έγινε για την αντιφασιστική του δράση, προσχεδιασμένα, από ομάδα που λειτούργησε κατά το πρότυπο των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου της Γερμανίας του μεσοπολέμου. Η συγκεκριμένη ομάδα κινήθηκε, κατόπιν ιεραρχικών εντολών στο σημείο της επίθεσης. Η σχέση του δολοφόνου με τη Χρυσή Αυγή κάθε άλλο παρά χαλαρή φαίνεται ότι ήταν και στην πορεία αποδείχθηκε ότι είναι στέλεχος της συγκεκριμένης τοπικής οργάνωσης που έκανε την επίθεση και ότι λειτουργούσε ως πληρωμένος μπράβος σε συνεχείς επιθέσεις σε μετανάστες και πολιτικούς αγωνιστές, από το τάγμα εφόδου της Νίκαιας.
Η λειτουργία τέτοιων ταγμάτων δεν έγινε για πρώτη φορά στην περίπτωση του Π. Φύσσα. Η επίθεση στα στελέχη του ΚΚΕ στο Πέραμα , σε περίπτερα του Κ.Κ.Ε , του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ , οι επιθέσεις σε μετανάστες, ακόμα και έξω από αστυνομικά τμήματα,γίνονται πάντα με την ίδια μεθοδολογία. Μια πολυπληθής ομάδα που επιτίθεται σ' ένα ανύποπτο θύμα, το τραυματίζει ή το δολοφονεί και στη συνέχεια εξαφανίζεται. Το ναζιστικό μόρφωμα, κάτω από την πολιτική κάλυψη της κοινοβουλευτικής του εκπροσώπησης, διευρύνει πλέον τον κύκλο της βίας και των επιθέσεων σε πολιτικούς αντιπάλους του συστήματος, στοχοποιώντας εκτός από μετανάστες, την αριστερά και το κοινωνικό κίνημα. Είναι επιβεβαιωμένο ότι τα περιστατικά ρατσιστικής βίας αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά την ανάδειξή του στο κοινοβούλιο. H έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη με ημερομηνία Σεπτέμβριος του 2013, καταγράφει συνολικά 281 καταγγελίες για ρατσιστική βία στην περίοδο Ιανουάριος 2012 – Απρίλιος 2013 και σε 135 περιστατικά απ' αυτές έχουμε 400 τραυματισμούς και 4 δολοφονίες. Το 1/4 των περιπτώσεων αυτών των επιθέσεων αφορά δράστες που σχετίζονται με την Χρυσή Αυγή. Η διεύρυνση του κύκλου των επιθέσεων είναι αποτέλεσμα της ανοχής που είχε μέχρι τώρα στη δράση της από την πλευρά των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους και της πολιτικής υποτίμησης της επικινδυνότητας της από τη συγκυβέρνηση. Έτσι η Χρυσή Αυγή κατάλαβε ότι μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα, πέρα από την εξόντωση κοινωνικά εξαθλιωμένων και αδύναμων μεταναστών. Έκανε το επόμενο βήμα και μ' αυτό προσφέρει μέγιστη πολιτική υπηρεσία στο ίδιο το κεφάλαιο και στο καθεστώς του μνημονίου, που σήμερα επιδιώκει την καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων και πέρα από το πλαίσιο της νομιμότητας που το ίδιο έχει θεσπίσει.
Σε εποχές μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής κρίσης αυτό είναι κρίσιμο και καθοριστικό για τη διαιώνιση της αστικής κυριαρχίας. Η ανάδυση του φασισμού εξυπηρετεί ακριβώς αυτό το σκοπό. Το έγκλημα και η τρομοκρατία του χρυσαυγίτη είναι σήμερα το ίδιο απαραίτητη με τη βία των ΜΑΤ και των ομάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ, ίσως και πιο αποτελεσματική. Πιο αποτελεσματική, γιατί είναι σκοτεινή και ανεξέλεγκτη.
Παράλληλα στόχος του είναι η παγίδευση μεγάλου μέρους λαϊκών στρωμάτων , εργατικών και μικροαστικών που βρίσκονται σε κατάσταση μεγάλης κοινωνικής εξαθλίωσης μέσα στο σύστημα που τα εξαθλιώνει και τα καταστρέφει. Όπλο του είναι γι ' αυτό είναι μια λαϊκίστικη κοινωνική δημαγωγία που μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη και αντικαπιταλιστική ρητορική. Ο φασισμός ενσωματώνει τα λαϊκά στρώματα στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων σε συνθήκες βαθιάς κοινωνικοπολιτικής κρίσης και τα ενεργοποιεί σε μια αντεπαναστατική προοπτική. Από την άποψη αυτή δεν είναι ένα απλό τρομοκρατικό κίνημα. Eίναι πολιτικό κίνημα που εντάσσει την εγκληματική -τρομοκρατική του δράση σε συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους.
Είναι βέβαια υποκρισία του κράτους και των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε που ανακάλυψαν ξαφνικά τώρα τη φασιστική βία της Χρυσής Αυγής σ' αυτή την έκταση, όταν εκατοντάδες επιθέσεις σε μετανάστες, σε πολιτικούς χώρους της αριστεράς ακόμα και σε μαθητές, έχουν γίνει από τον συγκεκριμένο χώρο τα τελευταία χρόνια και ουσιαστικά δεν διερευνήθηκαν ποτέ. Περιστατικά όπως η επίθεση στους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα το περασμένο καλοκαίρι και φόνοι μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας πέρασαν γρήγορα από τη δημοσιότητα, χωρίς τον απαιτούμενο προβληματισμό και την προσπάθεια της πολιτικής αποκάλυψης του ρόλου της Χρυσής Αυγής σ' αυτές τις υποθέσεις. Όχι μόνο δεν διερευνήθηκαν ποτέ τέτοιου είδους περιστατικά , αλλά αντιφασιστικές συλλογικότητες και μεμονωμένοι πολιτικοί αγωνιστές που αντιστάθηκαν στην δράση της Χρυσής Αυγής σέρνονται στα δικαστήρια με παράλογες και ανυπόστατες κατηγορίες. Τα Μ.Μ.Ε είτε σιωπούσαν είτε ασχολούνταν ανεπαρκώς με το θέμα. Ένα άλλο κομμάτι τους (Κontra channel, Extra channel, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ) και της δήθεν αντιμνημονιακής δημοσιογραφίας(Γ. Τράγκας) προβάλλει θετικά το ναζιστικό μόρφωμα και προσπαθεί να ξεπλύνει τον εγκληματικό του χαρακτήρα . Προσπαθεί να το νομιμοποιήσει ως μια φυσιολογική πολιτική δύναμη και πατριωτικό κόμμα. Η φυσιογνωμία του όμως και η λειτουργία του είναι διαφορετική όχι μόνο από τα κλασσικά αστικά κόμματα του κοινοβουλίου αλλά και από τα παραδοσιακά ακροδεξιά κόμματα. Σε μόνιμη βάση συνέχισε τον κύκλο του αίματος και της βίας και μετά την κοινοβουλευτική του ανάδειξη την αναβάθμισε, χρησιμοποιώντας γι' αυτό και τη χρηματοδότηση που του εξασφάλισε η είσοδος του στο κοινοβούλιο.
Η δολοφονία έγινε σε μικρό χρονικό διάστημα μετά την επίθεση σε στελέχη του Κ.Κ.Ε στο Πέραμα και σε επίσης μικρό χρονικό διάστημα από τη μέρα που ο δημοσιογράφος - προπαγανδιστής του μνημονίου και της κοινωνικής εξαθλίωσης Μπ. Παπαδημητρίου, ζητούσε τη συγκρότηση συντηρητικής συμμαχίας με μια σοβαρή Χρυσή Αυγή, προκειμένου να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι πολιτικές της κοινωνικής καταστροφής και ν' αποτραπεί η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Η σοβαρότητα βέβαια του ναζιστικού μορφώματος έχει αποδειχτεί περίτρανα όχι μόνο από τις μετέπειτα ενέργειές του αλλά και από τ' όλο παρελθόν βίας και αίματος, που ασφαλώς δεν είναι άγνωστο στον συγκεκριμένο δημοσιογράφο. Η εγκληματική του δράση συνεχίστηκε αμείωτη ακόμα και όταν γίνονταν σκέψεις να λειτουργήσει ως πολιτική εφεδρεία του μνημονιακού καθεστώτος.
Η ''Χρυσή Αυγή' έχει σήμερα συγκεκριμένο πολιτικό ρόλο στα πλαίσια του μνημονιακού καθεστώτος: αποτελεί μηχανισμό ανάσχεσης του κοινωνικού κινήματος στο κοινωνικό επίπεδο με τη βία και το αίμα, πολύ πιο πέρα από τη δράση των κρατικών μηχανισμών και αποτελεί πόλο συσπείρωσης των πιο καθυστερημένων πολιτικά μαζών που πλήττονται από την πολιτική των μνημονίων. Αυτό γίνεται με τον πλαστό αντιμημονιακό λόγο που συνήθως αρθρώνεται μόνο ρητορικά στις συγκεντρώσεις και τις ανακοινώσεις προς κατανάλωση των πολιτικά αφελών, αλλά στην ώρα των καθοριστικών επιλογών η ταύτιση της με τις επιλογές του κεφαλαίου είναι απόλυτη. Η πολιτική μάχη που δίνει υπέρ του καπιταλισμού δεν είναι μάχη που δίνεται στα πολιτικά σαλόνια και επιτελεία της εξουσίας , όσο μάχη των δρόμων και των δημοσίων χώρων , μάχη που είναι κρίσιμη για την αναχαίτιση του κοινωνικού ριζοσπαστισμού. Γι΄ αυτό και συγκροτείται ως παραστρατιωτικός μηχανισμός και επιδιώκει τη στρατιωτικοποίηση των μελών της. Συνεργάζεται και στηρίζεται από κομμάτια των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους. Δεν είναι παίκτης στα πλαίσια του κεντρικού πολιτικού σκηνικού , όπως ήταν το ΛΑΟΣ , ούτε πρόκειται να λειτουργήσει ως μνημονιακή εφεδρεία. Θα εξακολουθεί να λειτουργεί ως μηχανισμός βίας και αίματος ενάντια στους κοινωνικούς αγώνες και το εργατικό κίνημα και θα προσπαθήσει να συσπειρώσει όσο το δυνατόν εξαθλιωμένων εργαζομένων και ανέργων ώστε να γίνει δύναμη που ανοιχτά θα στραφεί εναντίον της της δημοκρατίας ή καλύτερα των όποιων σημερινών υπολειμμάτων της.
Το σημαντικότερο ερώτημα που μπορεί να τεθεί κάτω από το βάρος αυτών των εξελίξεων είναι αν υπάρχει εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας, αν το ναζιστικό μόρφωμα αποκτά στέρεα κοινωνικά ερείσματα μέσα στα λαϊκά στρώματα που σήμερα πλήττονται βαριά από την κρίση και τις μνημονιακές πολιτικές του κεφαλαίου και ποιες προοπτικές του ανοίγονται μέσα από την όποια άνοδο της πολιτικής του επιρροής.
Η στάση των αστικών κομμάτων και ειδικά αυτών που στηρίζουν τις μνημονιακές πολιτικές απέναντι στη Χ.Α είναι επίσης πού κρίσιμο ζήτημα να εξεταστεί. Καταρχήν τα κόμματα αυτά με την επιβολή των μνημονίων και των πολιτικών της δημοσιονομικής προσαρμογής οι βασικοί υπεύθυνοι για την παρουσία τηςναζιστικής συμμορίας στο κοινοβούλιο και την πολιτική ζωή.
Η ναζιστική συμμορία δεν μπορεί ν' αντιμετωπιστεί μόνο με νομικά μέσα , αν και η ενεργοποίησή τους για την αντιμετώπιση της εγκληματικής της δράσης είναι απαραίτητη. Κοντά σ' αυτό πρέπει να συνυπολογιστεί το γεγονός ότι μέρος των κατασταλτικών μηχανισμών έχει υιοθετήσει τη λογική της , την ανέχεται και την καλύπτει.

Η πολιτική της επιρροή και η εγκληματική της δράση δεν μπορεί ν' ανακοπεί σε συμμαχία με τ' αστικά κόμματα ούτε στα πλαίσια της λογικής του συνταγματικού τόξου. Η πολιτική αυτών των κομμάτων, όπως τονίσαμε και πιο πάνω, είναι υπεύθυνη για την εξάπλωση του ναζισμού μέσα στην κοινωνία και για τα εκλογικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής, κυρίως στις λαϊκές συνοικίες.. Η πολιτική και η θεώρηση των πραγμάτων που έχουν οι χώροι αυτοί είναι μέρος του προβλήματος και δυνατότητα αποτελεσματικής αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής απ' αυτούς είναι αδύνατη. Για τους χώρους αυτούς το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο ρίζωμα του φασισμού στην κοινωνία και στην απειλή για τη δημοκρατία από τη δράση της, αλλά στην άνοδο Αριστεράς και στην αμφισβήτηση των πολιτικών του μνημονίου από τον λαϊκό παράγοντα. Αυτή την άνοδο προσπαθεί ν' ανακόψει η κυβέρνηση Σαμαρά με την εμμονή στην επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων. Η Χρυσή Αυγή από τη ΝΔ και τον Σαμαρά αντιμετωπίζεται ως ένας απλός κομματικός αντίπαλος και εκλογικός ανταγωνιστής παρά ως η απειλή για τη δημοκρατία. που συνεπάγεται η αναβαθμισμένη επιρροή ενός ναζιστικού κόμματος.

Η εκτεταμένη κοινωνική καταστροφή που συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια με τις μνημονιακές πολιτικές , η βίαιη φτωχοποίηση και κοινωνική εξαθλίωση μεγάλων κομματιών του πληθυσμού έστρωσαν το έδαφος της απόγνωσης και της τυφλής οργής χωρίς όραμα και ελπίδα, που τρέφουν πολιτικά τη Χρυσή Αυγή. Η ρατσιστική της ατζέντα υιοθετήθηκε πλήρως από τα κόμματα του μνημονιακού μπλοκ , που μέσω αυτής προσπάθησαν προεκλογικά να μεταθέσουν το κέντρο του προβληματισμού από την πολιτική του μνημονίου στο θέμα των μεταναστών , της τάξης και του νόμου με μια λογική παρόμοια μ' αυτή της Χρυσής Αυγής. Από το προεκλογικό σύνθημα του κ. Σαμαρά για ανακατάληψη των πόλεων μέχρι τον Ξένιο Δία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών όλα αυτά νομιμοποίησαν τον ρατσιστικό και μισαλλόδοξο λόγο της Χρυσής Αυγής, τον έφεραν στο κέντρο του προβληματισμού για τη μετανάστευση και του έδωσαν πολιτική υπόσταση. Αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφορά της συγκυβέρνησης στην άνοδο της πολιτικής επιρροής του ναζισμού. Η προσφορά αυτή συνεχίστηκε με το σταμάτημα της ψήφισης του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που έστειλε το ξεκάθαρο μήνυμα στη συμμορία ότι η συγκυβέρνηση δεν θεωρεί και ιδιαίτερο πρόβλημα τη δράση της.

Στο σύνολό της σχεδόν η Αριστερά είναι χωρίς στρατηγική απέναντι στην πολιτική παρουσία του ναζιστικού μορφώματος ούτε φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος του κινδύνου. Τον κίνδυνο που έχουν δημιουργήσει τόσο η εκτεταμένη κοινωνική καταστροφή από την εφαρμογή των μνημονίων αλλά και οι αλλεπάλληλες ήττες του εργατικού κινήματος στην προσπάθειά του ν' ανακόψει αυτή την πολιτική. Αυτά τα δύο ακριβώς αποτελούν το θεμέλιο του εκφασισμού που σήμερα υπάρχει σήμερα και αναπτύσσεται στο κοινωνικό επίπεδο. Είναι αμφίβολο ως αδύνατο να αποτραπεί πολιτικά η στροφή προς το ναζιστικό μόρφωμα ενός τεράστιου κύματος ανέργων που συνεχώς μεγαλώνει από τις πιστές εφαρμογές των μνημονιακών πολιτικών και με τη σημερινή κατάσταση των συνδικάτων. Η αδυναμία του κινήματος ν' αναμετρηθεί νικηφόρα με τον μνημονιακό κανιβαλισμό παράγει απόγνωση. Απόγνωση που η ναζιστική συμμορία μπορεί να καρπώνεται πολιτικά.
Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται μόνο με καταγγελίες και ανακοινώσεις για τη δράση του. Απέναντί του θα πρέπει να ορθωθεί ένα ενιαίο κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που θα συμπεριλάβει πολιτικά την αριστερά στις περισσότερες εκδοχές της(όχι την μνημονιακή ΔΗΜΑΡ) και θα φτάνει μέχρι τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Κοινωνικά θα στηρίζεται σε συνδικάτα και κοινωνικοπολιτικές συλλογικότητες που έχουν δώσει πραγματικές μάχες όχι μόνο ενάντια στον φασισμό αλλά συνολικά στο μνημονιακό καθεστώς και την καπιταλιστική βαρβαρότητα , σε αντιφασιστικές συλλογικότητες και μεταναστευτικές οργανώσεις. Ένα κίνημα που θα αποδομήσει τη ναζιστική συμμορία οργανωτικά και πολιτικά , με το κλείσιμο των γραφείων της σε όλη την Ελλάδα , τη διακοπή κάθε χρηματοδότησης της από τον κρατικό προϋπολογισμό , την κοινωνική και πολιτική της απομόνωση και την ποινική και πολιτική καταδίκη των εγκληματικών της ενεργειών.


                                                                                                                             ΧΡ. ΡΕΠΠΑΣ