Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Η ΕΡΕ του Μνημονίου , του Γ. Κρεασίδη


Δευτέρα, 30 Ιουλίου 2012

Η ΕΡΕ του Μνημονίου

Η σκληρή Δεξιά της τρόικας μιλά για «ανάπτυξη» με όρους δεκαετίας '50

Μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ ο Α. Σαμαράς ανήμερα της επετείου της μεταπολίτευσης μπορεί να αναφέρθηκε «στις μεγάλες δημοκρατικές κατακτήσεις της εποχής εκείνης, που φέρουν τη σφραγίδα του Κωνσταντίνου Καραμανλή», αλλά το πνεύμα της ομιλίας του θύμιζε περισσότερο την προηγούμενη φάση του πατριάρχη της Δεξιάς.
Η ΝΔ του Σαμαρά με την ακροδεξιά στροφή της παραπέμπει άμεσα πια στην ΕΡΕ του Καραμανλή της προδικτατορικής περιόδου, το κόμμα που λειτούργησε ως εγγυητής του μετεμφυλιακού αυταρχικού καθεστώτος.

Βασικό στοιχείο η κατά μέτωπο επίθεση στον κόσμο της δουλειάς. Οι υποσχέσεις για ανάπτυξη που θα φέρει δουλειές συνδέονται άμεσα με το δόγμα «νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη», όπως ξεκάθαρα δήλωσε στους βουλευτές του ο Σαμαράς λέγοντας «υπάρχει δικαιοσύνη ... Η ασυδοσία των συντεχνιών και των ισχυρών, αλλά και η ατιμωρησία των παράνομων, τέλος! Δείξαμε στο προαύλιο της Χαλυβουργίας ότι εννοούμε αυτά που λέμε».

Η ανάπτυξη που τάζει ο Σαμαράς προϋποθέτει εργαζόμενους χωρίς κανένα δικαίωμα και έχει σαν πυλώνα το κλίμα εκβιασμού που γεννά η μαζική ανεργία και απόλυτη ελευθερία στις απολύσεις. Θυμίζει έντονα την ανάπτυξη της ΕΡΕ, με τους δείκτες να ευημερούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, μαζικής μετανάστευσης, απουσίας οργανωμένης υγείας, παιδείας και ασφάλισης.
Φυσικά, αυτού του είδους η ανάπτυξη προϋποθέτει και όξυνση του κρατικού αυταρχισμού, κάτι που δεν λείπει από τις υποσχέσεις του Σαμαρά.

Στην ίδια ομιλία επανέλαβε πως «θα προχωρήσουμε πολύ σύντομα σε όλες εκείνες τις αλλαγές και τα μέτρα για να σταματήσει η εγκληματική ασυδοσία των κουκουλοφόρων. Για να αποκαλυφθεί ποιοι είναι και ποιοι βρίσκονται από πίσω τους».
Θα ήταν κουραστική επανάληψη να αναφερθεί ότι φυσικά όλα αυτά δεν αφορούν τους εκατοντάδες ασφαλίτες που χαφιεδίζουν στις πορείες. Είναι υπόσχεση ασυδοσίας των κατασταλτικών μηχανισμών, κρατικών και παρακρατι¬κών.

Είναι ενδεικτικό ότι όταν ένας πολίτης, ο Π. Καπετανόπουλος, ζητά τον λόγο για τη δημόσια κακοποίηση συλληφθέντα από αστυνομικούς, βρίσκεται κατηγορούμενος με ένα σεβαστό αριθμό κατηγοριών.
Απαραίτητο συμπλήρωμα όλων αυτών και ο ρατσιστικός λόγος και η διαρκής ανακύκλωση της αποπροσανατολιστικής ρητορείας για «λαθρομετανάστες». Είναι χαρακτηριστική η ατάκα του Σαμαρά πως «έχουν γεμίσει οι μετανάστες τα νηπιαγωγεία και οι Έλληνες δεν μπορούν να μπουν στον παιδικό σταθμό. Αιτό τέρμα», που είπε σε προεκλογική συζήτηση με πολίτες στο enikos με τον Ν. Χατζηνικολάου (6/6/2012), μια κουβέντα που αν την έγραφε αθλητής στο twitter, μάλλον θα έβλεπε και αυτός τους Ολυμπιακούς από σπίτι του.

Για το γεγονός ότι τα νηπιαγωγεία είναι λιγότερα από όσα χρειάζεται η χώρα φυσικά, ούτε λόγος. Και τι λόγος να γίνει, όταν τότε φτάνει κάνεις στο ευαίσθητο θέμα των σχέσεων με το Μνημόνιο, την ΕΕ και την τρόικα συνολικά.

Στην ομιλία του ο Σαμαράς τοποθετήθηκε όσο πιο κομψά μπορούσε λέγοντας «πρώτα θα δείξουμε ότι η χώρα σέβεται τους στόχους, που είναι και δικοί μας στόχοι. Ύστερα θα δείξουμε ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε όσα πρέπει να γίνουν» κ.ο.κ. Γι' αυτό άκουγε άλαλος τον Μπαρόζο την περασμένη Πέμπτη να λέει «δεν αρκούν τα λόγια, οι πράξεις είναι σημαντικές».

Παρά την αποφασιστικότητα που θέλει να δείχνει ο Σαμαράς, έχει να αντιμετωπίσει και τον εύθραυστο χαρακτήρα της κυβέρνησης, καθώς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν εξίσου με τη ΝΔ το κοινωνικό κόστος της απρόσκοπτη; συνέχισης της πολιτικής του Μνημονίου.
Αντιδράσεις συναντά κι από δυνάμεις του κόμματος του, από το χώρο της ΔΑΚΕ και της λεγόμενης λαϊκής Δεξιάς που τον στήριξε απο-ασιστικά, για να τον δει μετεκλογικά σε ρόλο σκληρού μνημονιακού να εναγκαλίζεται τους κλασικούς νεοφιλελεύθερους του παλιού κλίματος Μπακογιάννη.
Δείγματα αυτού του κλίματος είναι η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ ιδιωτικού τομέα για «ινδιάνους υπουργούς» που θυσιάζουν τα πάντα για εξευμενίσουν την τρόικα, τη Μερκελ κ.λπ. Δεν είναι τυχαίο απ' αυτή την άποψη ότι αναβλήθηκε η εκλογή γραμματέα της ΝΔ, που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη, καθώς δεν είχε εξασφαλιστεί η εκλογή στελέχους φιλικού στην ηγεσία.

Τα αποτε λέσματα των δυο εκλογικών αναμετρήσεων με τίποτα δεν μπορούν να ερμηνευθούν σαν λευκή επιταγή για περισσότερο Μνημόνιο. Μάλλον κάποιοι καταλαβαίνουν περισσότερο πως είναι προκλητικό να μιλάς για ασυδοσία δείχνοντας αυτούς που αρνούνται να δουλεύουν στη φωτιά της Χαλυβουργίας για 500 ευρώ. Πολύ περισσότερο όταν τις ίδιες μέρες επιχορηγείται με 11,5 εκατ. ευρώ το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο (ΜΦΙ), όπου προεδρεύει ο αδερφός του Σαμαρά, Αλέξανδρος.

 Πηγή: Γιώργος Κρεασίδης - "Πριν

Απάτες τραπεζών με όπλο τα επιτόκια, του Λ.Βατικιώτη

Αναρτήθηκε από τον/την leonidasvatikiotis στο 25/07/2012

Τελικά η τραπεζική δραστηριότητα αποδεικνύεται πολύ σοβαρή υπόθεση για να παραμείνει στα χέρια του ιδιωτικού τομέα. Τελευταίος μάρτυρας οι συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για την χειραγώγηση του επιτοκίου Libor από την βρετανική τράπεζα Barclays, που κλωνίζουν συνθέμελα την τραπεζική αγορά διαβρώνοντας και το τελευατίο ίχνος αξιοπιστίας που είχε μείνει στον κλάδο μετά τη φούσκα που έσκασε το 2008 και τις τεράστιες ζημιές που κουβαλάει έκτοτε.
Το επιτόκιο Libor (London Interbank Offered Rate) αποτελεί το ένα από τα δύο βασικά επιτόκια αναφοράς το οποίο αναφέρεται στο βραχυχρόνιο κόστος του διατραπεζικού δανεισμού (το άλλο είναι το Euribor). Το ύψος του ανακοινώνεται κάθε μέρα γύρω στις 10.45 (ώρα Λονδίνου) κατόπιν σύσκεψης στην οποία συμετέχουν αντιπρόσωποι των μεγαλύτερων τραπεζών (Barclays, Bank of America, Deutsche Bank, JP Morgan Chase και άλλες). Δεν είναι ένα μέγεθος που αφορά αποκλειστικά και μόνο τεχνοκράτες και γκρι κουστούμια. Αντίθετα επηρεάζει και ενδιαφέρει άμεσα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη καθώς σε πλήθος χρηματοπιστωτικών προϊόντων από στεγαστικά και φοιτητικά δάνεια μέχρι πιστωτικές κάρτες το επιτόκιο που πληρώνει ο δανειολήπτης είναι συνδεδεμένο με το εν λόγω επιτόκιο. Ο κανόνας δηλαδή είναι το τελικό επιτόκιο επιβάρυνσης να αποτελείται από το Libor συν ένα ακόμη ποσοστό το οποίο αντιπροσωπεύει τον πιστωτικό κίνδυνο του δανειολήπτη και κυμαίνεται από 1-2 μονάδες για μεγάλους και καλούς πελάτες μέχρι πολλές μονάδες αν πρόκειται για καταναλωτικά ή άλλα προϊόντα. Η σημασία του γίνεται ακόμη πιο εμφανής αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι με το επιτόκιο Libor είναι συνδεδεμένα παράγωγα ύψους 360 τρισ. δολαρίων!
Εκατοντάδες εκατομμύρια θιγμένοι
Ο αριθμός των όσων θίγονται από το ύψος του Libor άρχισε ήδη να γίνεται γνωστός λόγω της βροχής μηνύσεων που ξεκίνησε να εμφανίζεται από (που αλλού;) τις ΗΠΑ. Υπολογίζεται, με βάση ρεπορτάζ των New York Times της Πέμπτης 12 Ιουλίου,  ότι το 75% των μεγαλύτερων αμερικανικών πόλεων έχουν συμφωνίες που συνδέονται με αυτό το επιτόκιο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο συνολικός υπολογισμός των ζημιών από την χειραγώγηση του Libor θα αποδειχθεί εξαιρετικά περίπλοκος λόγω του ότι από κάθε κίνησή του δημιουργούνταν όχι μόνο ζημιωμένοι αλλά και κερδισμένοι…
Η βρετανική τράπεζα Barclays με μια ιστορία πίσω της αρκετών αιώνων (για να μην υπάρχει η αυταπάτη ότι η κερδοσκοπία ανθεί μόνο στα πιο σύγχρονα ιδρύματα ενώ τα αρχαιότερα είναι «μονωμένα» από τέτοιου είδους συμπεριφορές) δέχθηκε ήδη να καταβάλλει 450 εκ. δολάρια στις βρετανικές και αμερικανικές αρχές αφού παραδέχθηκε ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008 κι όταν συγκεκριμένα ήταν στο αποκορύφωμά της, επιχείρησε να χειραγωγήσει το επιτόκιο Libor. Υποστήριξε μάλιστα πως ζητούμενο από τη μεριά της δεν ήταν να κερδίσει επιπλέον χρήματα, αλλά να βελτιώσει την χρηματοοικονομική της κατάσταση, κάνοντας πιο ελκυστική την τράπεζα στους επενδυτές. Σκάνδαλο ωστόσο αποτελεί το γεγονός ότι ο διευθύνων σύμβουλος της Barclays, Μπομπ Ντάιμοντ, που δέχθηκε να παραιτηθεί πριν δύο εβδομάδες, έβαλε στην τσέπη αποχωρώντας 2 εκ. λίρες στερλίνες ως αποζημίωση! Δεν έλειψαν κι αυτοί που έμειναν με τη χαρά πως παραιτήθηκε από την (μυθικού ύψους) αποζημίωση αξίας 20 εκ. λιρών που προέβλεπε το συμβόλαιο το οποίο είχε υπογράψει. Ακόμη κι έτσι όμως έρχεται στην επιφάνεια ένα σκανδαλώδες καθεστώς βασιλικής εύνοιας και ασυλίας που απολαμβάνουν οι μανδαρίνοι του χρηματοπιστωτικού τομέα, ακόμη και σήμερα, που οι τράπεζες έχουν αποδειχθεί ο μεγάλος ασθενής της διεθνούς οικονομίας. Και τι ασθενής! Χρόνια πάσχων αν σκεφτούμε ότι είναι στην εντατική διασωληνωμένες με το δημόσιο χρήμα εδώ και πέντε χρόνια πλέον, από το 2008, και με μεταδοτική ασθένεια! Παρόλα αυτά οι πρωταγωνιστές ακόμη κι αυτών των περιστατικών παραβίασης της νομοθεσίας που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αντί να καθίσουν στο σκαμνί και να τιμωρηθούν για όσα έκαναν σε βάρος εκατομμυρίων ανυποψίαστων  ανθρώπων, απολαμβάνουν αμοιβές που τις κοιτούν με το κιάλι όχι μόνο οι κοινοί θνητοί αλλά ακόμη και στελέχη άλλων κλάδων του επιχειρηματικού τομέα. Υπάρχουν ωστόσο και χειρότερα, όπως με το νούμερο ένα της Lehman Brothers που επέστρεψε ως υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, διατάσσοντας περικοπές σε κοινωνικές παροχές και μέτρα λιτότητας…
Ήταν όλοι τους μπλεγμένοι
Το σκάνδαλο όμως με τη χειραγώγηση του Libor δεν σταματάει στην τράπεζα Barclays. Κάθε μέρα που περνάει αυξάνονται οι ενδείξεις ότι οι διαστάσεις του είναι πολύ ευρύτερες κι εκτείνονται σε τρεις κατευθύνσεις. Πρώτα και κύρια προς άλλες τράπεζες. Η υποψία δηλαδή που υπάρχει είναι πως σε ανάλογες μεθοδεύσεις κατέφευγαν κι άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οι περισσότερες υποψίες μάλιστα στρέφονται σε γαλλικές τράπεζες. Μια ακόμη υποψία πλανάται πάνω από τα κεφάλια των εποπτικών αρχών της βρετανικής τραπεζικής αγοράς, δηλαδή την Τράπεζα της Αγγλίας, κι ακόμη την ίδια την κυβέρνηση των Εργατικών που βρισκόταν τότε στην εξουσία, με πρωθυπουργό τον Γκόρντον Μπράουν. Ο τρίτος ύποπτος βρίσκεται στην άλλη μεριά του Ατλαντικού κι είναι υπεράνω πάσης υποψίας: Συγκεκριμένα η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, εναντίον της οποίας το αμερικανικό κογκρέσσο διέταξε την Δευτέρα 9 Ιουλίου να ξεκινήσει έρευνα! Στην πραγματικότητα αποκαλύπτεται ένα δίχτυ χειραγώγησης και διαφθοράς που αγκαλιάζει όλους, μα όλους σχεδόν τους συμμετέχοντες!
Ως αποτέλεσμα όχι μόνο του σκανδάλου με το Libor, αλλά και όσων άλλων έχουν δει το φως της δημοσιότητας με επίκεντρο τις τράπεζες, η καχυποψία της κοινωνίας απέναντι στον  ιδιωτικό τομέα αυξάνεται κατακόρυφα. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του αμερικανικού ιδρύματος Gallup μόνο ο 1 στους 5 πλέον δείχνει εμπιστοσύνη στις τράπεζες. Το ποσοστό μάλιστα αυτό βρίσκεται στα μισά από τα επίπεδα του 2007. «Και δεν είναι μόνο οι τράπεζες απέναντι στις οποίες δυσανασχετούν. Συρρικνώνεται συνολικά η εμπιστοσύνη απέναντι στις μεγάλες επιχειρήσεις», έγραφε η International Herald Tribune στις 11 Ιουλίου 2012. Και συνέχιζε: «Από τους Αμερικάνους το 62% πιστεύει ότι η διαφθορά είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην επιχειρηματική Αμερική, σε ένα ποσοστό μάλιστα παρόμοιο με την Λατινική Αμερική και την αναπτυσσόμενη Ασία. Σύμφωνα με την Διεθνή Διαφάνεια, ένα παρατηρητήριο ενάντια στη διαφθορά, σχεδόν 3 στους 4 Αμερικάνους πιστεύον ότι η διαφθορά αυξήθηκε τα τρία προηγούμενα χρόνια». Στο ίδιο ρεπορτάζ μάλιστα της αμερικανικής εφημερίδας φιλοξενούνται τα συμπεράσματα πανεπιστημιακής έρευνας βάσει της οποίας κάθε χρόνο ένα ποσοστό της τάξης 11-13% μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων εμπλέκεται σε απάτες!
Ο βαθύπλουτος Αμερικανός Γουόρεν Μπάφετ, αποκαλούμενος και Μίδας, συνηθίζει να λέει ότι αρκεί μια άμπωτη για να αποκαλυφθεί ποιοι κολυμπούν γυμνοί, αναφερόμενος φυσικά στην χρηματοοικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων. Στις μέρες μας τον ρόλο της άμπωτης παίζει η οικονομική κρίση και η συρρίκνωση σε βαθμό εξαφανίσεως του κράτους, που ανέκαθεν ήταν ο εύκολος στόχος των κριτικών για διαφθορά. Κι αυτός που δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια του είναι ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας, ο οποίος σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες απλουστεύσεις αποτελεί συνώνυμο της αξιοκρατίας και της διαφάνειας…

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

ΝΑΡ: Χαρίζουν την Αγροτική Τράπεζα στους τραπεζίτες

Κυριακή, 29 Ιουλίου 2012


Ανακοίνωση του Νέου Αριστερού Ρεύματος – ΝΑΡ για το ξεπούλημα της Αγροτικής
Η νέα κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ προχωρά με ταχύτητα και πυγμή το καταστροφικό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων. Πιστή στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των καπιταλιστών και στις επιταγές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ ανακοίνωσε, μέσω της Τράπεζας Ελλάδος, το βράδυ της Παρασκευής 27/7, την παραχώρηση της υπό δημόσιο έλεγχο Αγροτικής Τράπεζας στην ιδιωτική Τράπεζα Πειραιώς, στο όνομα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Η ανακοίνωση δεν αναφέρει όρους μεταβίβασης και τυχόν τίμημα, παρά μόνο: ότι διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας των εργαζόμενων της Αγροτικής (σε μια προσπάθεια να μειώσει τις αντιδράσεις των εργαζόμενων), ότι στην Πειραιώς περνά το υγιές-κερδοφόρο κομμάτι της ΑΤΕ (το ζημιογόνο μένει στο δημόσιο) και ότι «Η διαφορά της αξίας των μεταφερόμενων στοιχείων ενεργητικού και παθητικού καλύπτεται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας όπως ορίζει ο νόμος.». Δηλαδή, ο κ. Σάλλας παίρνει την τράπεζα στον έλεγχό του και όχι μόνο δεν θα βάλει δεκάρα τσακιστή, αλλά και από πάνω θα εισπράξει ενίσχυση από τα δάνεια που η κυβέρνηση παίρνει και τα οποία φορτώνεται ο ελληνικός λαός που καλείται να τα αποπληρώσει με δάκρυα, αίμα και ιδρώτα.
Πρόκειται για μια δομική αλλαγή στην ελληνική οικονομία που αποκαλύπτει την πλήρη εναρμόνιση του πολιτικού συστήματος με τα αρπαχτικά σχέδια των τραπεζιτών.
Η Αγροτική τράπεζα έχοντας ενυπόθηκο το 70% της αγροτικής γης, αποτελώντας εργαλείο για την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και κατέχοντας πλειοψηφικά πακέτα μετοχών σε μια σειρά συνεταιριστικές αγροτικές και κτηνοτροφικές εταιρείες, αποτελεί καθοριστικής αξίας κομμάτι του δημόσιου πλούτου που εκχωρείται κατευθείαν στο κεφάλαιο. Ο όρος ξεπούλημα δεν ανταποκρίνεται στη νέα πραγματικότητα, γιατί δεν πρόκειται καν για κάτι τέτοιο, αλλά για χάρισμα στην κυριολεξία.
Παραδίδεται στο ιδιωτικό κεφάλαιο όχι μόνο η τράπεζα, αλλά μέσω αυτής, της περιουσίας της και των υποθηκών σε αυτήν παραδίδεται και ο έλεγχος της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής της χώρας, με ότι αυτό σημαίνει στο πλαίσιο των γενικότερων σχεδιασμών των πολυεθνικών για το ξεκλήρισμα των μικρών αγροτών, την προώθηση του προγράμματος HELIOS, τις κατευθύνσεις τους για τη διατροφή και την προώθηση των μεταλλαγμένων.
Πρόκειται για μια εγκληματική σκανδαλώδη διασπάθιση του δημόσιου πλούτου που δεν ζημιώνει μόνο τους αγρότες, κτηνοτρόφους και τους εργαζόμενους της Αγροτικής τράπεζας, αλλά πλήττει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού σε όφελος του τραπεζικού κεφαλαίου.
Οι δήθεν εξαγγελίες για δημόσιο πυλώνα τραπεζών, αποδεικνύονται στάχτη στα μάτια. Οι δημόσιες τράπεζες έχουν παραδοθεί και συνεχίζουν να παραδίδονται στους τραπεζίτες-καπιταλιστές για τη διαχείριση και για τα κέρδη τους και οι εργαζόμενοι φορτώνονται τις ζημιές και την επιχορήγησή τους. Το ληστρικό αχόρταγο τραπεζικό καρτέλ παίρνει στον έλεγχό του ένα-ένα όλα τα κομμάτια του δημόσιου πλούτου. Η επιχείρηση αυτή είναι μέρος των σχεδίων που κλιμακώνονται με τη νέα επίθεση στις συντάξεις, τη διάλυση της δημόσιας υγείας, την ιδιωτικοποίηση σειράς δημόσιων οργανισμών και υποδομών.
Ο λαός έχει ένα και μόνο συμφέρον. Να τους σταματήσει, να ανατρέψει τα σχέδια τους. Τίποτα δεν έχει κριθεί. Φοβούνται τις αντιδράσεις και για αυτό ανακοινώνουν καλοκαίρι, νύχτα Παρασκευής τα σχέδια τους.
Όλοι μαζί, αγρότες, κτηνοτρόφοι, εργαζόμενοι στις τράπεζες και όλοι όσοι πλήττονται από την πολιτική της τρόικας και της κυβέρνησης να συγκροτήσουμε αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής για να τους γκρεμίσουμε. Με αγώνες διαρκείας στα χέρια των εργαζόμενων με συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα, με μαζικές απεργίες και καταλήψεις να μπλοκάρουμε τα σχέδια τους, παραμερίζοντας τις γραφειοκρατικές-πυροσβεστικές ηγεσίες για :
  • Να ανατρέψουμε-σταματήσουμε τη συγχώνευση-χάρισμα της Αγροτικής Τράπεζας στο τραπεζικό κεφάλαιο.
  • Να περάσουν όλες οι τράπεζες στο δημόσιο, χωρίς καμιά αποζημίωση στους τραπεζίτες και να λειτουργούν για το λαϊκό συμφέρον με εργατικό έλεγχο.
  •  Έξω η τρόικα, το ΔΝΤ, κάτω το μνημόνιο. Διαγραφή του χρέους και έξοδο από Ε.Ε. και €.
  •  Όχι άλλα κέρδη και δημόσια περιουσία στο κεφάλαιο. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Κάτω τα χάρια από την δημόσια περιουσία.
  •  Η νέα κυβέρνηση είναι όργανο του τραπεζικού κεφαλαίου. Καμιά ανοχή-καμιά αναμονή.

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ: ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ "ΚΑΛΗ" ΑΤΕ ΣΤΗΝ ΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ!


ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ: ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ "ΚΑΛΗ" ΑΤΕ ΣΤΗΝ ΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ!

E-mail Εκτύπωση PDF
ΑΘΛΙΟ ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!
ΥΠΟΘΗΚΕΥΕΤΑΙ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΓΗ ΚΑΙ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!
Η κυβέρνηση-οπερέτα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να προχωρήσει στην απαράδεκτη και εγκληματική ιδιωτικοποίηση  της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ).
Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση αποφάσισε, Παρασκευή το βράδυ του "φονιά", μετά από θεοσκότεινες διαδικασίες και με όργανα τους εγκάθετους της Τράπεζας Ελλάδας και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, να ανακοινωθεί ο διαχωρισμός της ιστορικής Αγροτικής Τράπεζας σε "καλή" και "κακή" και το χάρισμα κυριολεκτικά της πρώτης, ως μέγα-φιλέτο, στα γνωστά συμφέροντα που κυριαρχούν στην Τράπεζα Πειραιώς.
Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με ένα πελώριο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σκάνδαλο του αιώνα, το οποίο συντελέσθη στο σκοτάδι και στο παρασκήνιο.
Στην πραγματικότητα οι σκοτεινές αυτές διαδικασίες εκχώρησης της δημόσιας Αγροτικής Τράπεζας θα έπρεπε να καταγραφούν ως σύγχρονο Ιουλιανό οικονομικό-πολιτικό πραξικόπημα.
ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!

Οι συνοπτικές ανακοινώσεις της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ),της Τράπεζας Πειραιώς και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που έκαναν γνωστές τις εξελίξεις για την, έτσι και αλλιώς, απαράδεκτη ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ, δεν αναφέρουν τίποτα για τα κριτήρια και τις διαδικασίες που έγινε ο διαχωρισμός σε "υγιές" και "μη-υγιές" κομμάτι της ΑΤΕ και ακόμα χειρότερα οι σχετικές ανακοινώσεις δεν λένε απολύτως τίποτα για το πώς και με ποιές διαδικασίες έγινε η επιλογή της Τράπεζας Πειραιώς ούτε από ποιούς και με ποιά κριτήρια έγινε η επιλογή.
Ακόμα χειρότερα, οι σχετικές ανακοινώσεις δεν αναφέρουν ούτε λέξη για το πώς θα γίνει η μεταβίβαση, αν υπάρχει εξαγορά και ποιό είναι το τίμημα ή αν υπάρχει ανταλλαγή μετοχών και σε ποιά βάση!!!
ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΗΜΑ!
Σύμφωνα με πληροφορίες από διάφορες σκόρπιες πηγές η Τράπεζα Πειραιώς θα ενσωματώσει την "καλή" ΑΤΕ χωρίς τίμημα(!), με δύο λόγια χωρίς να καταβάλει ούτε ένα ευρώ!
Το μόνο που φέρεται ότι θα πληρώσει η Τρ.Πειραιώς, σύμφωνα με πληροφορίες που χρειάζονται διασταύρωση, είναι αποζημιώσεις στους εργαζόμενους της ΑΤΕ ύψους, περίπου, 100εκ. ευρώ, για τη λήξη της άδειας της Τράπεζας, ενώ άγνωστη παραμένει η τύχη των χιλιάδων μικρομετόχων της ΑΤΕ, οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους.
Αυτήν την ώρα χρειάζεται να δοθούν αμέσως στη δημοσιότητα όλες οι σχετικές πράξεις μεταβίβασης, προκειμένου να χυθεί άπλετο φως και να αποκαλυφθούν οι βρώμικες μεθοδεύσεις
Κύκλοι γνωρίζοντες απ'αυτές τις μεταβιβάσεις τόνιζαν ότι τέτοιου είδους μεταβιβάση, την οποία όλως περιέργως η Τράπεζα Πειραιώς χαρακτηρίζει "απορρόφηση", διεκδικούν το βραβείο Γκίνες σκοτεινής συναλλαγής , που δεν θα μπορουσε να συντελεστεί ούτε σε χώρα "μπανανία" και παράδεισο για "off-shore" εταιρείες.
ΞΕΠΟΥΛΙΕΤΑΙ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΓΗ!
Αν η εκχώρηση της "καλής" ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς δεν ματαιωθεί, κινδυνεύει άμεσα όλη, σχεδόν, η αγροτική γη, που είναι υποθηκευμένη κάτω από ειδικούς προνομιακούς όρους στην ΑΤΕ, ενώ κινδυνεύει άμεσα και το μέλλον της εναπομείνασας αγροτικής οικονομίας και αγροτικής παραγωγής, πράγματα που συνιστούν μέγα εθνικό κεφάλαιο!
Ειδικότερα από το ξεπούλημα της ΑΤΕ κινδυνεύουν άμεσα όχι μόνο δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες αγρότες και η γη τους αλλά και χιλιάδες μικρομεσαίες συνεταιριστικές, κτηνοτροφικές, πτηνοτροφικές, αλιευτικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις ιχθυοκαλλιέργειας, αφήνοντας στο δρόμο πολλές χιλιάδες εργαζόμενους.

                     ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΡΙΚΕΣ!
 Την ίδια ώρα στον "αέρα" μένουν όλοι οι εργαζόμενοι στην ΑΤΕ. Και μένουν στον "αέρα" διότι η σχετική ανακοίνωση για τη συνέχιση της απασχόλησής τους στην Τρ.Πειραιώς δεν έχει καμμιά αξιοπιστία, ενώ αυτή η ανακοίνωση δεν λέει απολύτως τίποτα για το είδος των εργασιακών σχέσεων και των απολαβών των εργαζομένων στην ΑΤΕ.
Ειδικά ως προς το τελευταίο, κύκλοι της Τράπεζας Πειραιώς έλεγαν ότι αφού ανακαλείται η άδεια της ΑΤΕ, λύνονται, κατά το νέο νομοθετικό πλαίσιο που τροποποιήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο, αυτόματα οι υφιστάμενες Συμβάσεις Εργασίας και θα χρειασθεί η υπογραφή νέων συμβάσεων, πράγμα που δείχνει τις βρώμικες προθέσεις της Τράπεζας Πειραιώς για μισθούς ξεφτίλας!
Την ίδια ώρα όλες οι τεράστιας σημασίας και αξίας θυγατρικές και συνδεδεμένες με την ΑΤΕ συνεταιριστικές επιχειρήσεις όπως η ΔΩΔΩΝΗ, η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης , η ΣΕΚΑΠ κλπ οδεύουν για ξεπούλημα ή για κλείσιμο στο αμαρτωλό Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας, με τους εργαζόμενους στο δρόμο και τους παραγωγούς στον "αέρα"!
ΜΕ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ!
Μόνο ειρωνικά σχόλια, προκαλεί, επίσης, η ανακοίνωση περί απορρόφησης της ΑΤΕ από την Τράπεζα Πειραιώς, ενώ ακριβώς το αντίστροφο θα έπρεπε να συμβεί. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν αυτή η απορρόφηση γίνεται με δάνεια του "χρεοκοπημένου" ελληνικού δημοσίου, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για τη διάσωση-ανακεφαλαιοποίηση των ιδιωτών μεγαλομετόχων της Τρ.Πειραιώς. Αίσχος!
Στην πραγματικότητα η «κακή» ΑΤΕ με τα αρνητικά κεφάλαια και τα επισφαλή δάνεια θα κοστίσει στο Δημόσιο πάνω από 7 δις, ενώ η «καλή» ΑΤΕ που θα κατευθυνθεί στην Τρ. Πειραιώς θα χρηματοδοτηθεί επιπλέον από το ΤΕΚΕ (μέσω δανείου που θα λάβει από το ΤΧΣ!) με περίπου 7 δις, ενώ, ταυτόχρονα, η «καλή» ΑΤΕ επιπροσθέτως θα ανακεφαλαιοποιηθεί στο πλαίσιο του ομίλου της Τρ. Πειραιώς. Το σκάνδαλο δεν έχει προηγούμενο!
Έτσι, με λεφτά των φορολογουμένων όχι μόνο θα διασωθούν οι μέτοχοι της Τρ.Πειραιώς αλλά και θα "απορροφήσουν" την στρατηγική δημόσια ΑΤΕ, η οποία σκανδαλωδώς εξαιρέθηκε της ανακεφαλαίωσης! Όμορφος κόσμος...
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ DEAL ΣΤΟΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΧΩΡΟ!
Πέραν αυτών, το δώρο της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς είναι μόνο ένα μέρος του μεγάλου deal που συνομολογήθηκε στο χώρο των τραπεζών  και περιλαμβάνει διάφορες κινήσεις για να παραμείνουν μόνο δυόμισυ τράπεζες στον ελληνικό χώρο, ολιγοπωλώντας και καθιστώντας πολύ πιο αντιδραστική και κερδοσκοπική την τραπεζική αγορά, η οποία σε δεύτερη φάση θα παραδοθεί πλήρως στο πολυεθνικό τραπεζικό κεφάλαιο!
Αυτήν την ώρα χρειάζεται να ορθωθεί ένα μεγάλο πολιτικο-κοινωνικό μέτωπο, το οποίο μπορεί να ματαιώσει την εκχώρηση -δώρο της ΑΤΕ σε ιδιωτικά συμφέροντα και αντίθετα θα στηρίξει μια δημόσια ανασυγκροτημένη ΑΤΕ με ένα εθνικό ρόλο προοδευτικής παραγωγικής και ειδικότερα αγροτικής ανασυγκρότησης της χώρας.
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΤΑΙΩΘΕΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ!
Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα και δεν διαθέτει καμμιά νομιμοποίηση για να ιδιωτικοποιήσει και πολύ περισσότερο για να δωρήσει την ΑΤΕ!
Ο Α. Σαμαράς και οι δύο ξεπουληματοφύλακές του, Ε.Βενιζέλος και Φ. Κουβέλης, δεν μπορούν να κρύβονται και να μετατρέπουν δια του Προβόπουλου την Ελλάδα σε επονείδιστη μπανανία.
Δεν είναι δυνατόν ο Στουρνάρας να απορρίπτει το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων (η παραδομένη ΔΗΜΑΡ δεν τόλμησε να το ζητήσει) να συγκαλέσει την αρμόδια Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής για τις εξελίξεις στην ΑΤΕ.
Ο Α.Σαμαράς οφείλει να έλθει στη Βουλή τη Δευτέρα και να συγκληθεί η Ολομέλειά της για να δώσει εξηγήσεις και για να ακουστεί η φωνή της αντιπολίτευσης.
Το κυριότερο, αυτή είναι η ώρα για ένα μεγάλο μέτωπο της Αριστεράς και ένα ενωμένο αγωνιστικό εργατικό και λαϊκό μέτωπο που θα ματαιώσει το πακέτο-σοκ των 15 δις , θα ματαιώσει το ξεπούλημα της ΑΤΕ, θα διεκδικήσει μια ενιαία δημόσια, ανακεφαλαιοποιημένη και ανασυγκροτημένη ΑΤΕ για ένα εθνικό παραγωγικό αγροτικό ρόλο και θα ματαιώσει το ξεπούλημα της Ελλάδας, ανοίγοντας μια νέα προοδευτική προοπτική για τη χώρα!

Η Iskra προς πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών της παραθέτει ρεπορτάζ, χωρίς κρίσεις και σχόλια, για τις εξελίξεις στην ΑΤΕ από διάφορες ιστοσελίδες:

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ!
Πραγματοποιήθηκε η διάσπαση της Αγροτικής Τράπεζας σε «καλή» και «κακή» τράπεζα. Όπως ανακοινώθηκε, η Τράπεζα της Ελλάδος προχώρησε στη μεταβίβαση του υγιούς τμήματος της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς κατόπιν σχετικής πρότασης της τελευταίας.
Η ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδας αναφέρει:
«Στο πλαίσιο των διαδικασιών εξυγίανσης, που προβλέπει ο σχετικός νόμος 4021/2011, διερευνήθηκε το ενδιαφέρον εγχώριων και ξένων τραπεζών για την απόκτηση του υγιούς τμήματος της Αγροτικής Τράπεζας. Το τμήμα αυτό περιλαμβάνει κυρίως τα χαρτοφυλάκια ενήμερων δανείων και τίτλων καθώς και το σύνολο των καταθέσεων.
"Η Τράπεζα της Ελλάδος, με γνώμονα τη διασφάλιση των καταθέσεων και της εν γένει χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, προχώρησε στη μεταβίβαση του υγιούς τμήματος της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς κατόπιν σχετικής πρότασης της τελευταίας, που έχει εγκριθεί από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Η διαφορά της αξίας των μεταφερόμενων στοιχείων ενεργητικού και παθητικού καλύπτεται από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας όπως ορίζει ο νόμος.
"Η άδεια της παλαιάς τράπεζας ανακλήθηκε. Για τα μη ενήμερα δάνεια με ενέχυρο αγροτική γη, που δεν θα μεταβιβαστούν στην Τράπεζα Πειραιώς, θα υπάρξει σύντομα ειδική νομοθετική μέριμνα. Επίσης, οι θυγατρικές εταιρείες που δεν θα μεταβιβαστούν θα αξιοποιηθούν από το Δημόσιο ως περιουσιακό του στοιχείο.
"Με την λύση που δρομολογήθηκε διασφαλίζονται στο ακέραιο οι καταθέσεις του συνόλου των πελατών της Αγροτικής Τράπεζας και η ομαλή συνέχιση των εργασιών της».

Ανακοίνωση εξέδωσε και η Τράπεζα Πειραιώς:
«Η Διοίκηση της Τράπεζας Πειραιώς ανακοινώνει την απορρόφηση του υγιούς τμήματος της Αγροτικής Τράπεζας.
»Η ενέργεια αυτή πραγματοποιείται στο πλαίσιο των διαδικασιών που όρισαν η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, με σκοπό την αναδιάρθρωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και την ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
»Η προσφορά πού έγινε από την Τράπεζα Πειραιώς διασφαλίζει όλες τις θέσεις απασχόλησης των εργαζομένων της Αγροτικής Τράπεζας, πράγμα που αποτελεί και δέσμευση της Διοίκησης, η οποία καλωσορίζει τους νέους εργαζόμενους στην Τράπεζα Πειραιώς.
»Από την προσεχή Δευτέρα, 30 Ιουλίου, όλο το δίκτυο καταστημάτων της Αγροτικής θα λειτουργεί υπό το σχήμα της Πειραιώς, διατηρώντας όμως την εμπορική επωνυμία "ATEbank". Όλες οι συναλλαγές των πελατών της Αγροτικής θα εξακολουθούν να πραγματοποιούνται κανονικά, όπως μέχρι σήμερα, χωρίς καμία αλλαγή.
»Από κοινού οι δύο δυνάμεις, στελέχη και εργαζόμενοι της Τράπεζας Πειραιώς και της Αγροτικής Τράπεζας, δημιουργούν έναν ισχυρό εγχώριο τραπεζικό οργανισμό, που παρέχει απόλυτη προστασία στον αγροτικό κόσμο, καλύτερη εξυπηρέτηση όλων των πελατών, καταθετών και δανειοληπτών, ποιότητα υπηρεσιών και μεγαλύτερες δυνατότητες χρηματοδότησης της εθνικής οικονομίας, με σύνολο ενεργητικού 75 δισ. ευρώ, καταθέσεων 35 δισ. ευρώ και χορηγήσεων 47 δισ. ευρώ.
»Το προσωπικό του Ομίλου ανέρχεται σε 17.000 εργαζόμενους και το σύνολο του δικτύου των καταστημάτων σε 1.230, με παρουσία σε εννέα ακόμη χώρες εκτός Ελλάδας».
Σημαντικό βήμα για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και τη βελτίωση της ρευστότητας στην αγορά χαρακτήρισαν κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών την απορρόφηση του υγιούς κομματιού της Αγροτικής από την Τράπεζα Πειραιώς.
Η ανακοίνωση του Τ.Χ.Σ.
Η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προχώρησαν σε οριστική λύση στο θέμα της βιωσιμότητας της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, με την μεταβίβαση του υγιούς τμήματός της στην Τράπεζα Πειραιώς.
Η μεταβίβαση περιλαμβάνει το δίκτυο καταστημάτων, το σύνολο των καταθέσεων, το υγιές ενεργητικό, καθώς και συγκεκριμένες δραστηριότητές της. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας καλύπτει τη διαφορά της αξίας των μεταβιβαζόμενων στοιχείων ενεργητικού και παθητικού, καθώς και τις κεφαλαιακές απαιτήσεις των μεταβιβαζόμενων στοιχείων ενεργητικού.
Η λύση που προκρίθηκε ενισχύει το τραπεζικό σύστημα, είναι σύμφωνη με την Ευρωπαϊκή πρακτική εξυγίανσης τραπεζών και υλοποιήθηκε σύμφωνα με τα ισχύοντα στην εθνική νομοθεσία, πάντα με γνώμονα τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος, την προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος, τη διασφάλιση των καταθετών και την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος στην κρίσιμη περίοδο που διανύει σήμερα η χώρα.
Με το εγχείρημα αυτό, διασφαλίζονται οι καταθέσεις των πελατών της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ και οι θέσεις απασχόλησης, ενώ παράλληλα επιτυγχάνεται η απρόσκοπτη λειτουργία και εξυπηρέτηση των υφιστάμενων πελατών.
Σημειώνεται ότι οι καταθέτες, πελάτες και γενικά οι συναλλασσόμενοι με την τράπεζα, θα μπορούν να συνεχίζουν να διεκπεραιώνουν τις συναλλαγές τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το έπρατταν μέχρι σήμερα.
Σύμβουλοι του ΤΧΣ ήταν η BNP Paribas και η Moelis & Co.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α.ΤΣΙΠΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ Ε.ΜΕΪΜΑΡΑΚΗ
ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΕBANK ΖΗΤΕΙ Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ
Τη διεξαγωγή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο Αρχηγών, με θέμα τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και ειδικότερα τον τεμαχισμό και την πώληση του υγιούς τμήματος της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς, ζητεί από τον πρόεδρο της Βουλής ο Αλέξης Τσίπρας.
Ολόκληρη η επιστολή του κ. Τσίπρα:
«Αξιότιμε κύριε πρόεδρε.
Χτες, με ανακοινώσεις που εξέδωσαν η Τράπεζα της Ελλάδος, η Τράπεζα Πειραιώς και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας – που το 97% της ανήκει στο ελληνικό δημόσιο – διασπάστηκε σε δύο κομμάτια: στην «καλή» τράπεζα με όλα τα υγιή περιουσιακά στοιχεία και στην «κακή» τράπεζα με όλα τα επισφαλή στοιχεία ενεργητικού.
Το «υγιές» τμήμα, απορροφήθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς, που πριν τη διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης ήταν σε χειρότερη θέση από την Αγροτική, ενώ το τμήμα με τα επισφαλή στοιχεία θα περάσει στις πλάτες των Ελλήνων φορολογούμενων.
Όλα αυτά συνέβησαν παρά το ότι η Αγροτική είναι κερδοφόρα και βιώσιμη, τουλάχιστον σε ορίζοντα τριετίας. Η Αγροτική Τράπεζα συμμετείχε στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων (PSI), αφού είχε τη διαβεβαίωση ότι η ζημιά θα αναπληρώνονταν μέσω της ανακεφαλαιοποίησης από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Όλως παραδόξως όμως, η Αγροτική Τράπεζα -η μόνη αμιγώς κρατική τράπεζα της χώρας- εξαιρέθηκε της ανακεφαλαιοποίησης και είναι η μόνη που πορεύεται αυτή τη στιγμή χωρίς κρατική ενίσχυση μέσω προνομιούχων μετοχών.
Τα κεφάλαια που χρειάζεται η Αγροτική Τράπεζα αφορούν αποκλειστικά απώλειες από το κούρεμα των κρατικών ομολόγων, σε αντίθεση με τις τέσσερις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες που για να επιβιώσουν απαιτείται κάλυψη και των τεράστιων λειτουργικών ζημιών τους.
Η πώλησή της Αγροτικής Τράπεζας, που ανακοινώθηκε χθες, έγινε χωρίς διαφάνεια, χωρίς καθαρούς όρους. Ο κ. Προβόπουλος μπόρεσε να προβεί σε τέτοια ενέργεια, στηριζόμενος στον αμφιβόλου Συνταγματικότητας Νόμο 4021/2011, που έφερε ο κ. Βενιζέλος ως υπουργός των Oικονομικών και δίνει υπερεξουσίες στην ΤτΕ.
Παρόλα αυτά, ακόμα δεν έχει ενημερώσει τη Βουλή των Ελλήνων, ως θα όφειλε, για τα αποτελέσματα του ελέγχου της Blakrock, αλλά και για τα πιστοποιητικά βιωσιμότητας των τραπεζών.
Απευθύνομαι σε εσάς, διότι εκτιμώ ότι η δρομολόγηση τόσο σημαντικών για την οικονομία εξελίξεων, δίχως διαφάνεια και στοιχειώδη ενημέρωση της Βουλής και των κομμάτων, αποτελεί ευθεία απαξία και υποβάθμιση του κοινοβουλίου και της δημοκρατίας.
Αυτές οι κρίσιμες αποφάσεις ελήφθησαν χωρίς καμία απολύτως συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων, χωρίς καμία απολύτως εξήγηση από τον κ. πρωθυπουργό, τον κ. υπουργό Οικονομικών και τα υπόλοιπα μέρη της τριμερούς κυβέρνησης. Γεγονός που ενισχύει την εκτίμηση ότι μας κυβερνά μια πτωχευμένη τραπεζοκρατία, που διαμοιράζει ερήμην των εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού, τα ιμάτια της ελληνικής οικονομίας και του δημόσιου πλούτου.
Για τους παραπάνω λόγους και επικαλούμενος τη δεδομένη δημοκρατική σας ευαισθησία, σας καλώ να κάνετε χρήση της δυνατότητας που σας δίνει ο Κανονισμός της Βουλής, άρθρο 143 παράγραφος 2, και να προκαλέσετε άμεσα, πριν κλείσει η Βουλή, προ ημερησίας διάταξης συζήτηση σε επίπεδο Αρχηγών, με θέμα τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και ειδικότερα το τεμαχισμό και τη πώληση του υγιούς τμήματος της Αγροτικής Τράπεζας στη Τράπεζα Πειραιώς.
Με εκτίμηση

Αλέξης Τσίπρας»

Αντίδραση από τον ΣΥΡΙΖΑ
Νωρίτερα, για μείζον έγκλημα που επιχειρείται σε βάρος της Τράπεζας έκανε λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ.
«Αυτός, ο οποίος ελέγχει την Αγροτική Τράπεζα, στην πραγματικότητα θα ελέγχει ως ιδιοκτήτης το 40% του εγγείου κεφαλαίου της χώρας, το οποίο είναι υποθηκευμένο σε αυτήν και μπορεί, να τους 'κατευθύνει' σε μορφές παραγωγής, οι οποίες μπορεί να μην συμφέρουν τον ελληνικό λαό. Σε μορφές παραγωγής, οι οποίες στην πραγματικότητα συμφέρουν τους 'επενδυτές' της τράπεζας» αναφέρει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θα επιδιώξει να διερευνηθεί η ύπαρξη σοβαρών ευθυνών από την κυβέρνηση, επειδή δεν διαφυλάχθηκε σημαντικής αξίας δημόσια περιουσία και οδηγήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες σε εκκαθάριση.
Τέλος, καλεί την κυβέρνηση και την Τράπεζα της Ελλάδος να:
• Απαντήσει πώς γίνεται αποδεκτή προσφορά μιας ιδιωτικής τράπεζας, που διαθέτει κεφαλαιακή επάρκεια με ενίσχυση από το ΤΧΣ, για την απορρόφηση κρατικής τράπεζας.
• Κοινοποιήσει τα κριτήρια με βάση τα οποία κρίθηκαν βιώσιμες οι 4 τράπεζες και μη βιώσιμη η Αγροτική, τις εκθέσεις των συμβούλων για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, τα business plans και τα capital plans, όπως επιβάλουν και οι διεθνείς κανόνες για τη διαφάνεια, η περίφημη Βασιλεία ΙΙ.
• Δημοσιοποιήσει τα στοιχεία όλων των βιώσιμων τραπεζών ειδικά όταν παρατηρούνται φαινόμενα καταχώρησης έκτακτων προβλέψεων και να καταγραφούν αναλυτικά οι επισφάλειες που έχουν καταγράψει οι 4 τράπεζες.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΚΕ
Η κυβερνητική απόφαση για την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ σημαίνει απολύσεις και νέες χειρότερες εργασιακές σχέσεις, παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, ενώ χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες και συνεταιριστικές οργανώσεις κινδυνεύουν να χάσουν άμεσα τις υποθηκευμένες περιουσίες τους.
Η πώληση των συνεταιριστικών βιομηχανιών ως συνέπεια της ιδιωτικοποίησης είναι εγκληματική ενέργεια για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας και θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην παραγωγή των ζαχαρότευτλων, αλλά και κινδύνους για την ίδια την ύπαρξη της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης. Από την άλλη, η πώληση της Δωδώνης θα σηματοδοτήσει την απορρόφησή της από τις μεγάλες επιχειρήσεις στον κλάδο των γαλακτοκομικών και την πλήρη κυριαρχία τους, με αποτέλεσμα να επιβάλλουν ακόμα πιο μονοπωλιακές τιμές, αυξημένες για τον καταναλωτή και συντριπτικά χαμηλές για τους παραγωγούς. Ανάλογες συνέπειες θα έχει και η πώληση της ΣΕΚΑΠ.
Οι τραπεζοϋπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στις κρατικοσυνεταιριστικές επιχειρήσεις και οι μικρομεσαίοι αγρότες πρέπει να δώσουν συντονισμένα τον αγώνα τους για να ανατρέψουν αυτή την πολιτική.
Στην συνέχεια η Iskra παραθέτει, χωρίς κρίσεις και σχόλια, ρεπορτάζ για το θέμα και από άλλες ιστοσελίδες:
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ DEAL ΠΕΙΡΑΙΩΣ-ΑΤΕ
Περίπου 6 με 7 δισ. ευρώ θα στοιχίσει στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις η λύση της διάσπασης των υγιών στοιχείων του ενεργητικού της ΑΤΕ και της μεταβίβασής τους στην Τράπεζα Πειραιώς, ο ρόλος της οποίας αναβαθμίζεται σημαντικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις.
Όπως αποκάλυψε χθες το Euro2day, η Πειραιώς ήταν η μοναδική τράπεζα που κατέθεσε δεσμευτική προσφορά για την απόκτηση των υγιών στοιχείων ενεργητικού της ΑΤΕ, μετά την απόφαση που έλαβε η κυβέρνηση να προχωρήσει, με διαδικασίες – εξπρές, στην διάσπαση της τράπεζας.
Λίγες ώρες μετά ανακοινώθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και την Τράπεζα Πειραιώς η διάσπαση της ΑΤΕ σε «καλή» και «κακή» τράπεζα και η μεταβίβαση της «καλής» τράπεζας στην Πειραιώς.
Βάσει της ανακοίνωσης στην Πειραιώς μεταβιβάζονται όλες οι καταθέσεις όλο το δίκτυο και το προσωπικό της ΑΤΕ, τα ενήμερα δάνεια καθώς και οι χρηματοοικονομικές θυγατρικές της (ΑΤΕ Ασφαλιστική, ΑΤΕ Leasing ).
Στο Δημόσιο μεταβιβάζονται οι μη χρηματοοικονομικές θυγατρικές της ΑΤΕ (ΣΕΚΑΠ, ΕΒΖ, Δωδώνη) προκειμένου να πουληθούν από το ΤΑΙΠΕΔ, ενώ θα υπάρξει ρύθμιση για τα δάνεια. Για τα μη ενήμερα δάνεια με ενέχυρο αγροτική γη θα υπάρξει σύντομα ειδική νομοθετική μέριμνα.
Παρότι το ύψος του υγιούς χαρτοφυλακίου της ΑΤΕ που μεταβιβάζεται στην Πειραιώς δεν έχει ανακοινωθεί, εκτιμάται ότι θα ανέλθει γύρω στα 26 με 27 δισ. ευρώ. To κενό χρηματοδότησης του μεταφερόμενου υγιούς χαρτοφυλακίου θα καλυφθεί από το ΤΕΚΕ (μέσω δανείου που θα λάβει το ΤΕΚΕ από το Τ.Χ.Σ) με περίπου 6,5 δισ. ευρώ.
Η κεφαλαιακή ενίσχυση της «καλής» ΑΤΕ θα προσδιορισθεί αφού επεξεργασθεί η Πειραιώς νέο business plan που θα κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος, βάσει του οποίου θα καθορισθούν πλέον και οι κεφαλαιακές ανάγκες της νέας τράπεζας.
Σύμφωνα με πληροφορίες στην Πειραιώς μεταβιβάζονται και τα δάνεια των κομμάτων τα οποία είχε χορηγήσει η ΑΤΕ καθώς παραμένουν ενήμερα, ενώ μένει να οριστικοποιηθεί τι θα γίνει με μια υποκατηγορία – επιχειρηματικών κυρίως- δανείων που τυπικά είναι επίσης ενήμερα, πρακτικά όμως θα μπορούσαν να θεωρηθούν επισφαλή.
Στην καλή ΑΤΕ περιλαμβάνονται και τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που κατείχε η τράπεζα τα οποία όμως μεταβιβάζονται στην Πειραιώς σε τρέχουσα τιμή. Η διαφορά αποτίμησης καθώς και η ζημιά από το κούρεμα και την επιμήκυνσή τους βαρύνει την κακή τράπεζα της οποίας η άδεια ανακλήθηκε και τίθεται σε εκκαθάριση.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις η υπό εκκαθάριση ΑΤΕ επιβαρύνεται με αρνητικά ίδια κεφάλαια 4 δισ. ευρώ, ενώ θα παραμείνουν στο χαρτοφυλάκιό της επισφαλή δάνεια ύψους περίπου 3,5 δισ. ευρώ.
Αναβαθμίζεται η θέση της Πειραιώς
Στις 30/9/2011 (τελευταία δημοσιευμένα στοιχεία) η ΑΤΕ διέθετε καταθέσεις 17,2 δισ. ευρώ οι οποίες εκτιμάται ότι έχουν μειωθεί από τότε και κινούνται σήμερα στην περιοχή των 14,5 με 15 δισ. ευρώ.
Η εξασφάλιση των καταθέσεων της ΑΤΕ αποτελεί ένα πρώτο μεγάλο όφελος για την Πειραιώς καθώς κατά κανόνα πρόκειται για δάνεια με χαμηλότερο επιτόκιο από το μέσο όρο της αγοράς. Επομένως η Πειραιώς εξασφαλίζει μείωση στο cost of funding.
Ταυτόχρονα το ενεργητικό της εκτινάσσεται στα 73 με 74 δισ. ευρώ και αποκτά τη δυνατότητα να καταθέσει ένα νέο business plan βάσει του οποίου θα προσδιορισθούν οι κεφαλαιακές της ανάγκες του νέου μεγαλύτερου σχήματος. Αυτό σημαίνει ότι για την ανακεφαλαιοποίηση της καλής ΑΤΕ το Τ.Χ.Σ δεν θα καταβάλει προς το παρόν κεφάλαια.
Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους της ΑΤΕ
Βάσει της απόφασης το σύνολο του προσωπικού και του δικτύου καταστημάτων της ΑΤΕ μεταβιβάζεται στην Πειραιώς.
Με δεδομένο όμως ότι η άδεια της ΑΤΕ ανακαλείται, λύνονται οι υφιστάμενες συμβάσεις εργασίας. Επομένως το προσωπικό της ΑΤΕ που μεταφέρεται στην Πειραιώς θα κληθεί να υπογράψει νέες συμβάσεις εργασίας. Αυτό άλλωστε προβλέπεται από το νομοθετικό πλαίσιο που θεσπίστηκε πέρσι το καλοκαίρι όπως τροποποιήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο.
Από την προσεχή Δευτέρα, 30 Ιουλίου, όλο το δίκτυο καταστημάτων της Αγροτικής θα λειτουργεί υπό το σχήμα της Πειραιώς, διατηρώντας όμως την εμπορική επωνυμία "ATEbank".
Η πίεση της Τρόικα και η στρατηγική Σαμαρά
Η απόφαση της διάσπασης της ΑΤΕ εντάσσεται στην στρατηγική της κυβέρνησης να δείξει προς την τρόικα ότι είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και στην εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας.
Είχε προηγηθεί συνεννόηση και συμφωνία των τριών πολιτικών αρχηγών κατόπιν και της ισχυρής πίεσης από την Τρόικα για να δοθεί άμεση λύση στην ΑΤΕ καθώς αποτελεί από τις προαπαιτούμενες ενέργειες για την εκταμίευση της επόμενης δόσης.

ΠΗΓΗ: euro2day.gr

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ»


     Με  απίστευτο κυνισμό , δουλική προσήλωση στα συμφέροντα του κεφαλαίου και ξεκάθαρη φασιστική λογική η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου  -Κουβέλη  προσπάθησε χθες (20/72012) να τσακίσει τον ηρωικό αγώνα των εργατών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», τον σημαντικότερο αγώνα που έδωσε κομμάτι της εργατικής τάξης σε όλη την μέχρι τώρα μνημονιακή περίοδο. Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο έδωσαν έναν αγώνα υποδειγματικό από τις 31 Οκτωβρίου και ύστερα , έναν σκληρό ταξικό αγώνα που κρατάει εννέα μήνες τώρα. Έναν αγώνα στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα και την προοπτική της εργατικής τάξης , για το μέλλον των παιδιών μας. Έδωσαν μια σκληρή μάχη ενάντια στις βάρβαρες εργασιακές σχέσεις και τις απολύσεις , προσπαθώντας να αποτρέψουν την εργασιακή εξόντωση όσων δουλεύουν στο κάτεργο του Μάνεση. Ο αγώνας αυτός υπήρξε παρατεταμένος και αποφασιστικός. Στηρίχτηκε απ’ όλους όσους μέσα στον κόσμο της εργασίας κατάλαβαν τη σημασία του και την αξία του.  Παράλληλα θάφτηκε  επικοινωνιακά , συκοφαντήθηκε και χτυπήθηκε ανελέητα απ’ όλα τα δημοσιογραφικά και πολιτικά παράσιτα που εκφράζουν την τάξη του Μάνεση.
   Απέναντι σ’ έναν αγώνα  τόσο μεγάλης διάρκειας και αποφασιστικότητας ,  που απέδειξε ότι δίνει μάχη προοπτικής,  κανένας δεν μπορεί να μείνει ουδέτερος. Σ’ όλους αυτούς του 9 μήνες τα Μέσα Καθεστωτικής Αποβλάκωσης σιώπησαν συνειδητά και μεθοδευμένα , προσπαθώντας να μην προβάλλουν  σε άλλα κομμάτια της εργατικής τάξης που στέναζαν κάτω από τη βαρβαρότητα της μνημονικής επέλασης, το «κακό» γι’ αυτούς παράδειγμα του ανυποχώρητου και παρατεταμένου απεργιακού αγώνα. Όλο αυτό το διάστημα η απεργία ήταν σα να μην υπήρχε για τους επικοινωνιακούς ντελιβεράδες της Τρόικα. Σιωπή, μέσα στην οποία πίστευαν ότι θα τσακιστεί  το αγωνιστικό φρόνημα των απεργών. Αν κάτι ακούγονταν σποραδικά , αυτό γίνονταν μόνο και μόνο για να συκοφαντηθεί ο αγώνας των Χαλυβουργών. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και τα κόμματα της αστικής τάξης , ελπίζοντας ότι οι απεργοί θα εξαντληθούν από την πολύμηνη απεργία και θα γυρίσουν με την ουρά κάτω από τα σκέλια στη δουλειά , αποδεχόμενοι και τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών που είχε κάνει ο Μάνεσης.
   Η αδιαλλαξία και η προκλητικότητα του Μάνεση δεν εκδηλώθηκαν  σε πολιτικό κενό.  Ήξερε ότι είχε με το μέρος του όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις που τυράννησαν μέχρι τώρα και φυσικά τον κρατικό μηχανισμό. Χαρακτηριστικότερο  παράδειγμα η αστική δικαιοσύνη με την απόφαση που πήρε ενάντια στην απεργία στις πιο κρίσιμες στιγμές της: την κήρυξε παράνομη και καταχρηστική , εγκαταλείποντας τη μάσκα της ανεξαρτησίας  και αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά σε ποιόν κόσμο  ανήκει και ποιόν πραγματικά εξυπηρετεί με τις αποφάσεις της. Ότι είναι ένας κατασταλτικός μηχανισμός στην υπηρεσία της αστικής τάξης.
  Στο βωμό του καλού επενδυτικού κλίματος και της αποφασιστικότητας να προωθηθούν οι στόχοι του Μνημονίου που απαιτούν οι δανειστές και τα κάθε είδους εκμεταλλευτικά παράσιτα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου , η κυβέρνηση Σαμαρά δεν θυσιάζει μόνο τις εργασιακές σχέσεις  και το βιοτικό επίπεδο του εργαζόμενου κόσμου, αλλά τσακίζει και τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Η κυβέρνηση λειτούργησε με σχέδιο προμελετημένης κρατικής βίας , προκειμένου ν΄ αποδείξει στους δανειστές ότι έχει τη διάθεση και τη δυνατότητα να τσακίσει κάθε αντίσταση στην πολιτική της.  Μαζί με τη φτώχεια και την εξαθλίωση που σπέρνει , απλώνει και πολύ σκοτάδι πάνω από την παρακμασμένη μεταπολιτευτική δημοκρατία.  
   Με απύθμενη υποκρισία ο Σαμαράς και το ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να καλύψουν πολιτικά την άθλια επιλογή τους για το σπάσιμο της απεργίας με διακηρύξεις για υπεράσπιση του δικαιώματος στην εργασία. Για να προωθήσουν το σπάσιμο της απεργίας ,  η εργοδοσία έστησε ένα γελοίο θέατρο απεργοσπασίας και στη συνέχεια Σαμαράς και ΠΑΣΟΚ διακήρυξαν, σαν υποταχτικοί του Μάνεση,  το δικαίωμα στην εργασία , το οποίο δεν σήμαινε τίποτε άλλο παρά δικαίωμα στην απεργοσπασία.
  Η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη (τρόικα εσωτερικού) κάνει λόγο για δικαίωμα στην εργασία την ώρα που καθημερινά στέλνει χιλιάδες κόσμο στην ανεργία και την εργασιακή εξαθλίωση και καταδικάζει ολόκληρο το λαό στην πιο ακραία φτώχεια.
  Ο κ. Κουβέλης της Δημοκρατικής «Αριστεράς», καταλαβαίνοντας τον άθλιο χαρακτήρα των επιλογών της κυβέρνησης  που στηρίζει και ότι αυτές τον εκθέτουν απέναντι στη βάση του κόμματός του,  προσπάθησε να ψελλίσει κάποια διαφοροποίηση. Η συνενοχή του όμως στο έγκλημα είναι δεδομένη και προκύπτει από τη συνολικότερη πολιτική επιλογή που έκανε να στηρίξει μια κυβέρνηση εσωτερικής τρόικας , της οποίας ο μόνος σκοπός είναι η συνέχιση και ένταση της μνημονιακής λεηλασίας. Μέσα από ένα τέτοιο γενικότερο πολιτικό πλαίσιο , τι άλλο περίμενε να κάνει η κυβέρνηση που στηρίζει, στους ηρωικούς χαλυβουργούς ; Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση των δανειστών και του κεφαλαίου θ’ αντιμετωπίζει όσο βρίσκεται στην εξουσία τους κοινωνικούς αγώνες. Το θέατρο του κ. Κουβέλη , όπως εκφράστηκε με την ανακοίνωση του κόμματος του για την απεργία,  δεν μπορεί να πείσει. Επέλεξε να στηρίξει μια κυβέρνηση των δανειστών μ’ επικεφαλής την αποκρουστική δεξιά , το κρυφτούλι και η υποκρισία του δεν μπορούν να συνεχιστούν. Ο μνημονιακός θίασος που στηρίζει θα δίνει πάντα τέτοιες μάχες ενάντια στον κόσμο της εργασίας , στηριζόμενος στη βία και την καταστολή.
Ο αγώνας των Χαλυβουργών δεν χάθηκε μετά τα χθεσινά γεγονότα  στον Ασπρόπυργο , έξω από το εργοστάσιο. Τώρα είναι η ώρα να αποδειχτεί μαζικά και αποφασιστικά η αλληλεγγύη προς τους απεργούς εργάτες για να συνεχιστεί η απεργία , τόσο όσο χρειαστεί για να πετύχει  τους στόχους της.
   Να τσακιστεί ο αυταρχισμός του μνημονιακού θίασου Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη.


                                                                                                                 ΧΡ.ΡΕΠΠΑΣ
                                                                                   21/07/2012

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Η ανάπτυξη του φασισμού στην Ελλάδα


Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» Νο 109

Η αύξηση των εκλογικών ποσοστών της Χρυσής Αυγής από το 0,29% (19.624 ψήφοι) των εθνικών εκλογών του 2009, στο 6,97% (441.018 ψήφοι) στις εκλογές της 6ης Μαΐου και η διατήρηση αυτού του ποσοστού στις εκλογές της 17ης Ιουνίου (6,92% και 425.980 ψήφοι) φωτογραφίζουν την αύξηση και τη συγκρότηση ενός πολιτικού ρεύματος ακροδεξιού ριζοσπαστισμού το οποίο αναδείχτηκε ως απάντηση στην κρίση του δεξιού χώρου στις εκλογές της 6ης Μαΐου, αλλά και ικανό να αντέξει χωρίς καθόλου απώλειες την τεράστια πολιτική και ιδεολογική πίεση της ΝΔ για ενότητα ολόκληρης της δεξιάς, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Αυτή η “θεαματική” αύξηση των ποσοστών της ΧΑ και πολύ περισσότερο η διατήρηση τους, έχουν προκαλέσει αντιφατικές ερμηνείες και εκτιμήσεις για τη δυναμική αυτής της οργάνωσης και του ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος που εκφράζει.
Η πρώτη εκτίμηση, πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου και καθώς οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν μια συνεχή αύξηση της επιρροής της ΧΑ, ήταν ότι πρόκειται για μία ευκαιριακή προτίμηση ενός μέρους του εκλογικού σώματος, το οποίο ψηφίζοντας κάτι το “ακραίο”, ήθελε να εκφράσει ένα θυμό ο οποίος δεν μπορούσε να πάρει σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις, είτε οι ψηφοφόροι της ΧΑ θα κατανοούσαν πολύ γρήγορα ότι η ψήφος τους δεν πήγε σε ένα κόμμα έκφρασης θυμού αλλά σε μία φασιστική οργάνωση και θα την εγκατέλειπαν· είτε η ίδια η ΧΑ θα “αναγκαζόταν” να “προσαρμοστεί” στις κοινοβουλευτικές πρακτικές και συνήθειες και να “μετατραπεί” σε ένα ακίνδυνο κοινοβουλευτικό κόμμα. Σύμφωνα με την Αλ. Παπαρήγα, οι βουλευτές της ΧΑ θα φορούσαν γραβάτες και ταγεράκια, θα καθόντουσαν στα έδρανα του κοινοβουλίου και θα μετατρεπόντουσαν σε καθώς πρέπει πολιτικούς του πολιτικού συστήματος (μία δήλωση η οποία περιγράφει μάλλον τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις σχέσεις της με τον κοινοβουλευτισμό η ρεφορμιστική αριστερά).
Το χαμηλό πολιτικό προφίλ της ΧΑ πριν από τις εκλογές της 6ης Μάη έμοιαζε να δικαιώνει αυτές τις εκτιμήσεις. Πριν από την 6η Μάη η ΧΑ επέλεξε να κινηθεί αναδεικνύοντας τον “αντιμνημονιακό” άξονα της πολιτικής της (“αν είχαμε βουλευτές δεν θα ψηφίζονταν τα μνημόνια”). Αμέσως όμως μετά τις εκλογές η τακτική της άλλαξε: έβγαλε στο δρόμο ομάδες κρούσεις εξαπολύοντάς τες, στην αρχή εναντίον των μεταναστών και πολύ γρήγορα στη συνέχεια και εναντίον της αριστεράς. Η προεκλογική εκστρατεία της για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου είχε την μορφή ενός πανελλαδικού πογκρόμ με κυρίαρχα πολιτικά χαρακτηριστικά το απροκάλυπτο ρατσισμό και τον αντικομουνισμό.
Έτσι και τα δύο επιχειρήματα των αριστερών εκτιμήσεων που επικρατούσαν πριν από την 6η Μάη κατέρρευσαν: η είσοδος της ΧΑ στη βουλή όχι μόνο δεν την ώθησε σε μία “προσαρμογή” στους αστικοδημοκρατικούς κανόνες λειτουργίας, αλλά αντίθετα αύξησε τη “ριζοσπαστικότητά” της. Επιπλέον, έγινε σαφές ότι η ανάδειξη του σκληρού και αμιγώς φασιστικού της προσώπου λειτούργησε ως το πιο ισχυρό ιδεολογικοπολιτικό στοιχείο συνοχής του συνόλου της εκλογικής της βάσης.
Αυτή τη στιγμή λοιπόν βρίσκεται σε διαμόρφωση μια σειρά τροποποιημένων εκτιμήσεων και προτάσεων για την αντιμετώπιση του φασιστικού φαινομένου, οι οποίες διαπερνούν διαγώνια το σύνολο των οργανώσεων του κινήματος. Θα μπορούσαμε να τις περιγράψουμε κωδικοποιημένα ως εξής:
Για το ΣΥΡΙΖΑ η άνοδος και δράση της ΧΑ θα αντιμετωπιστεί στα πλαίσια μιας αριστερής διαχείρισης των δημοκρατικών θεσμών. Το αστικοδημοκρατικό κράτος παρέχει εκείνους τους θεσμούς, οι οποίοι εάν ενεργοποιηθούν από μια αριστερή κυβέρνηση (όταν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση) θα βάλουν φραγμό στην δράση και στην ανάπτυξη της ΧΑ.
Για το ΚΚΕ η απάντηση στο φασισμό θα είναι η ανάπτυξη ενός ισχυρού εργατικού κινήματος (το οποίο βεβαίως θα αναπτυχθεί και θα είναι ισχυρό μόνο όταν περιέλθει υπό την εποπτεία του ΠΑΜΕ). Μέχρι τότε, όπως έχει υπαινιχθεί η ηγεσία του ΚΚΕ, το κόμμα θα προστατέψει με όποιον τρόπο χρειαστεί τα μέλη του από τις επιθέσεις των φασιστών.
Για την πλειοψηφία των αναρχικών ρευμάτων/οργανώσεων η αύξηση των ποσοστών της ΧΑ προκάλεσε ένα σοβαρό πρόβλημα τακτικής. Η μέχρι πριν από λίγους μήνες πολυδιαφημιζόμενη τακτική των στρατιωτικού τύπου επιθέσεων εναντίον ομάδων φασιστών από ομάδες αναρχικών έχει καταρρεύσει. Οι αναρχικοί δεν έχουν πια να αντιμετωπίσουν μικρές ομάδες, αλλά ένα ολόκληρο πολιτικό ρεύμα εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων, μέρος του οποίου αρχίζει σιγά-σιγά να αποκτά πολιτικούς και οργανωτικούς δεσμούς με την ΧΑ. Μία τάση που αρχίζει να επικρατεί σε αυτόν τον χώρο, βλέπει τη σύγκρουση με το φασισμό ως μια γενικευμένη σύγκρουση μεταξύ των “σκληρών” κομματιών και των δύο πλευρών. Μέχρι τότε, το βάρος θα πρέπει να πέσει στην υπεράσπιση στεκιών και καταλήψεων, τα οποία θα δεχτούν επίθεση από τους φασίστες.
Ταυτόχρονα, στο σύνολο του κινήματος αρχίζουν να αναπτύσσονται αντιλήψεις που επιχειρούν να αναδείξουν ως κέντρο της αντιφασιστικής τακτικής, την παρέμβαση σε εκείνα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, στα οποία (πραγματικά ή υποθετικά) διαμορφώνονται όροι ιδεολογικοπολιτικής ηγεμονίας των φασιστών. Αναπτύσσεται λοιπόν ξαφνικά μια συζήτηση για τις “κοινωνικές δραστηριότητες” της ΧΑ, οι οποίες όμως στην πραγματικότητα, εκτός ελαχίστων και ανάξιων λόγου περιπτώσεων, αφορούν αποκλειστικά σχεδόν επιθέσεις εναντίον μεταναστών ύστερα από αίτημα “ενδιαφερομένων”.
Παρόμοιες αντιφάσεις υπάρχουν και στις πρώτες προσπάθειες κοινωνικής/πολιτικής ανάλυσης του φαινομένου. Σε πολλές περιπτώσεις οι φασίστες θεωρούνται το μακρύ και σκληρό χέρι των κρατικών/παρακρατικών μηχανισμών. Σε άλλες περιπτώσεις οι ερμηνείες εστιάζουν στον “αντισυστημικό” χαρακτήρα της ψήφου προς την ΧΑ, ακόμα του λόγου της.
Οι περισσότερες από τις ερμηνείες αυτές δεν είναι απαραιτήτως λανθασμένες, είναι όμως σίγουρα μερικές και ελλιπείς, προσεγγίζοντας όψεις μόνο του φασιστικού φαινομένου και αδυνατώντας να ενσωματώσουν σε μία ενιαία προσέγγιση τις εγγενείς αντιφάσεις του φασισμού. Θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε στη συνέχεια εκείνα τα στοιχεία τα οποία θεωρούμε ότι είναι απαραίτητα για τη συγκρότηση μίας ανάλυσης του φασισμού από την οποία θα προκύπτει η χάραξη μιας πολιτικής τακτικής για την αντιμετώπισή του. Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα εξής ζητήματα:
Ποιες είναι οι κοινωνικές δυνάμεις που έλκονται/ενεργοποιούνται από το φασισμό και πώς επενεργεί ο φασισμός στον ταξικό συσχετισμό;
Ποια είναι τα πολιτικά οράματα με τα οποία και για τα οποία έλκονται κάποια τμήματα της κοινωνίας από το φασισμό;
Ποια είναι η ιστορικότητα του φαινομένου; δηλαδή ποια είναι τα χαρακτηριστικά των κοινωνικών συνθηκών κάτω από τις οποίες αναπτύχθηκε το φασιστικό ρεύμα και ποια στάδια διένυσε η ανάπτυξή του;
Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της “βάσης” της ΧΑ
Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων της ΧΑ μπορεί να μας δώσει μια πρώτη εικόνα για την κοινωνική σύνθεση της εκλογικής της βάσης*.
Οι ψηφοφόροι της ΧΑ προέρχονται: 23,3% από το ΠΑΣΟΚ (περισσότεροι από 100 χιλιάδες)· 33,9% από την ΝΔ (περισσότεροι από 150 χιλιάδες)· 12,3% από το ΛΑΟΣ (περισσότεροι από 45 χιλιάδες)· 9,6% από άλλα κόμματα (περισσότεροι από 40 χιλιάδες)· 20,9% είναι νέοι ψηφοφόροι (περισσότεροι από 90 χιλιάδες).
Πιο αναλυτικά, στις εκλογές της 17ης Ιουνίου ψήφισε ΧΑ το 8,1% των ψηφοφόρων ηλικίας 18 - 24 ετών· το 9,9% στις ηλικίες 25 - 34 ετών· το 11,9% στις ηλικίες 35 - 44 ετών· το 6,7% στις ηλικίες 45 - 54 ετών· το 3,8% στις ηλικίες 55 - 64 ετών και 2,5% στις ηλικίες άνω των 65.
Το 8,5% των ανδρών και το 5,1% των γυναικών.  
Επίσης ΧΑ ψήφισε: το 20,3% των εργοδοτών/επιχειρηματιών· το 7,5 των αυτοαπασχολούμενων αγροτών, κτηνοτρόφων, ψαράδων· το 8,7 των ελεύθερων επαγγελματιών (επιστημόνων)· το  9,1 των βιοτεχνών, μικρών επαγγελματιών· Το 4,7 των μισθωτών ΔΤ· Το 2,3 των μεσαίων στελεχών ΔΤ· το 10,6 των μισθωτών ΙΤ· το 12,6 των μεσαίων στελεχών ΙΤ/πωλητών· το 11,1 των ειδικευμένων εργατών· το 24,5 των ανειδίκευτων εργατών/ελαστικά απασχολούμενων· το 12,2 των ανέργων· το 11, 5 των ανέργων που έχασαν την εργασία τους· το 3,6 των νοικοκυρών· το 1,7 των συνταξιούχων ΔΤ· το 2,8 των συνταξιούχων ΙΤ· το 3,6 των μαθητών/φοιτητών/στρατιωτών.
Τέλος, ΧΑ ψήφισε ένας στους δύο αστυνομικούς.
Η γεωγραφική κατανομή των ποσοστών της ΧΑ στις δύο τελευταίες εκλογές είναι σε γενικές γραμμές η εξής:
Στην Α΄ Αθήνας πήρε στις εκλογές του Ιουνίου 7,81% (από 8,78%).
Στη Β΄ Αθήνας, 6,38% (από 6,71%). Οι δήμοι/δημοτικές περιφέρειες της Β΄ Αθήνας, όπου η ΧΑ συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα του μέσου όρου της ποσοστά (11,08% [από 11,20%] έως 7,42% [από 7,29%]) είναι: Ταύρος, Καματερό, Αγ. Ανάργυροι Αγ. Βαρβάρα, Αιγάλεω, Περιστέρι, Χαϊδάρι, Ίλιον, Καλλιθέα. Ενώ τα μικρότερα ποσοστά (2,28% [από 3,86%] έως 5,43% [από 5,98%]) καταγράφονται σε: Εκάλη, Κηφισιά, Νέα Ερυθραία, Αγ. Παρασκευή, Νέο Ψυχικό, Ψυχικό, Φιλοθέη, Βριλήσσια, Μαρούσι, Χολαργό, Νέα Σμύρνη, Παλαιό Φάληρο. Εξαίρεση εδώ αποτελεί η εκλογική περιφέρεια Παπάγου, όπου η ΧΑ πήρε 6,58% (από 7,09%).
Στην Αττική 9,96% (από 9,70%) - σε όλους σχεδόν τους δήμους και τις δημοτικές κοινότητες στις εκλογές του Ιουνίου αύξησε τα ποσοστά της.
Στην Α΄ Πειραιά 8,23% (από 8,88% τον Μάιο) και στην Β΄ Πειραιά 9,28% (από 9,49% τον Μάιο).
Στην Πελοπόννησο η ΧΑ κατέγραψε κάποια από τα μεγαλύτερα ποσοστά της: Αργολίδα, 9,44% (από 9,90%)· Ηλεία, 7,61% (από 7,85%)· Κορινθία, 9,99% (από 11.98%)· Λακωνία, 10,87% (από 10,19%)· Μεσσηνία, 7,76% (από 8,20%). Εξαίρεση αποτελεί η Αχαΐα στην οποία η ΧΑ πήρε 5,93% (από 6,32%).
Στην υπόλοιπη Ελλάδα άνω του μέσου όρου της ποσοστά κατέγραψε στις εξής περιοχές:
Β΄ Θεσσαλονίκης, 7,75% (από 7,85%)· Βοιωτία, 8,77% (από 8,18%)· Εύβοια, 8,55% (από 8,57%)· Μαγνησία, 7,43% (από 7,03%)· Ημαθία, 7,92% (από 7,70%)· Αιτωλοακαρνανία, 7,60% (από 7,92%)· Πέλλα, 7,35% (από 7,38%)· Σέρρες, 7,13% (από 6,77%)· Καστοριά, 7,56% (από 7,56%).
Από τα στοιχεία της ανάλυσης των εκλογικών αποτελεσμάτων φαίνεται ότι ΧΑ ψήφισαν:
Ένα μεγάλο τμήμα μεσαίας και μικρής αστικής τάξης (εργοδότες/επιχειρηματίες), για το οποίο η ΧΑ ήταν η δεύτερη μετά τη ΝΔ επιλογή. Πρόκειται κυρίως για εκείνο το τμήμα της αστικής τάξης στα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο, το οποίο εκμεταλλεύεται την εργασία των μεταναστών αλλά και Ελλήνων με ελαστικές σχέσεις εργασίας ή ανασφάλιστη εργασία. Η ενίσχυση της ΧΑ φαίνεται να αποτελεί μια υπόσχεση ότι τα τμήματα των εργαζομένων τα οποία εκμεταλλεύονται (μετανάστες κυρίως), δεν θα τολμήσουν να απαιτήσουν βελτίωση των εργασιακών σχέσεων.
Αντίθετα τα τμήματα της μεγάλης αστικής τάξης και των ανώτερων στελεχών του κρατικού μηχανισμού (τα οποία διαμένουν κυρίως στους βόρειους δήμους της Αθήνας), δεν φαίνεται να έχουν καμιά πολιτική εμπιστοσύνη στη ΧΑ.
Όμως η ΧΑ έχει μεγάλη επιρροή μεταξύ τμημάτων των κατασταλτικών μηχανισμών και κυρίως της αστυνομίας, όπου ένας στους δύο αστυνομικούς την ψήφισαν. Το στοιχείο αυτό συμπληρώνεται και από τα ποσοστά της στην εκλογική περιφέρεια του Παπάγου – περιοχή στην οποία διαμένουν συνταξιούχοι στρατιωτικοί.
Επίσης ένα σχετικά μεγάλο τμήμα βιοτεχνών και ελεύθερων επαγγελματιών (παραδοσιακή μικροαστική τάξη) ψήφισε ΧΑ. Όπως επίσης και ένα σημαντικό τμήμα των χαμηλών στρωμάτων της παραδοσιακής μικροαστικής τάξης της υπαίθρου: αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των μικροαστικών τμημάτων στην πόλη και την ύπαιθρο επιβιώνει εκμεταλλευόμενο την εργασία κυρίως μεταναστών εργατών - σε συνθήκες υπερεκμετάλλευσης (άθλιες συνθήκες εργασίας για τους συνήθως χωρίς χαρτιά μετανάστες και μεροκάματα πείνας). Ταυτόχρονα όμως αυτά τα μικροαστικά στρώματα πλήττονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα από την οικονομική κρίση και τμήματά τους βρίσκονται στα όρια της κοινωνικής εξάλειψης (πχ. το άνοιγμα των επαγγελμάτων, ή ο σταδιακός αποκλεισμός τους από τις αγροτικές επιδοτήσεις, το σύνολο των οποίων διοχετεύεται προς τις αγροτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις). Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν, ότι γι' αυτά τα στρώματα της παραδοσιακής μικροαστικής τάξης υπάρχουν τρία διαφορετικά κριτήρια στην προτίμησή τους για την ΧΑ. α) Τμήματα αυτών των στρωμάτων επιδιώκουν να συμπιέσουν όσο μπορούν περισσότερο τα μεροκάματα των εργαζομένων, κυρίως μεταναστών, χάρη στην εργασία των οποίων επιβιώνουν. Η ΧΑ υπόσχεται ότι με την ωμή τρομοκρατία, αλλά και συνολικά την αντιμεταναστευτική της πολιτική δεν θα αφήσει τους μετανάστες “να σηκώσουν κεφάλι”. β) Η ΧΑ όμως αναγνωρίζεται από αυτά τα στρώματα ως ένας “προστάτης” που θα αναλάβει να καθαρίσει το πεδίο από τους επαγγελματικούς ανταγωνιστές - δηλαδή κυρίως τα μικρομάγαζα και τις μικροεπιχειρήσεις μεταναστών (ψαρέμποροι στο Πέραμα που θέλουν να απαλλαγούν από τους Αιγύπτιους “ανταγωνιστές” - παραγωγοί των λαϊκών αγορών που θέλουν να διώξουν τους πάγκους των μεταναστών και των Ρομά). Η εικόνα αυτή της ΧΑ ως “προστάτη” του μικροαστικού συμφέροντος, συμπληρώνεται και από την προσπάθεια ιδιοκτητών ακινήτων (πχ στον Αγ. Παντελεήμονα) να αυξήσουν τις τιμές των ακινήτων τους διώχνοντας τους μετανάστες από την περιοχή. Και γ) τμήματα που ψηφίζουν ΧΑ επειδή θέλουν να “χτυπήσουν τη γροθιά τους στο τραπέζι” και να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο “σάπιο πολιτικό σύστημα”, τους “κλέφτες πολιτικούς”, τις τράπεζες “που μας τα παίρνουν”, το “διεφθαρμένο δημόσιο”, τους “τεμπέληδες δημόσιους υπαλλήλους, που τους ταΐζουμε για να κάθονται” και τους “εργατοπατέρες συνδικαλιστές που με τις απεργίες δεν αφήνουν την οικονομία να ορθοποδήσει”. Η ΧΑ είναι επίσης η δυνατή φωνή αυτής της καθυστερημένης και αντιδραστικής πολιτικής συνείδησης.
Με αυτό το τελευταίο περίπου το κριτήριο ψήφισε ΧΑ και ένα, σχετικά μικρό ποσοστό, συνταξιούχων και νοικοκυρών, οι συνθήκες ζωής του οποίου εξαθλιώνονται και το οποίο μέσα στην κοινωνική του απομόνωση καταλαμβάνεται από υστερία για ζητήματα ασφάλειας και εγκληματικότητας.
Οι παραπάνω κοινωνικές κατηγορίες ψηφοφόρων της ΧΑ αποτελούσαν μέχρι πρόσφατα τμήμα της κοινωνικής βάσης της ΝΔ και ολόκληρη την εκλογική βάση του ΛΑΟΣ. Το γεγονός ότι όλος αυτός ο κόσμος μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων παρέμεινε στη ΧΑ και δεν επέστρεψε στην ΝΔ, παρά τις ισχυρές πιέσεις, δείχνει ότι έχει επιτευχθεί ένα υψηλό επίπεδο ιδεολογικοπολιτικής συνοχής, η οποία καλύπτει πλήρως τις διαφορές ταξικών συμφερόντων. Δείχνει επίσης, ότι η ΧΑ αναδεικνύεται σε ένα καθοριστικό πολιτικό παράγοντα, που θα μπορεί ενδεχομένως να καθορίσει στο μέλλον τις εξελίξεις στο εσωτερικό της δεξιάς παράταξης, να επιβάλει πολιτικές μετατοπίσεις και να αναγκάσει τα κόμματα της δεξιάς να υιοθετούν όλο και περισσότερα στοιχεία της ατζέντας της ΧΑ.
Όμως ένα μεγάλο σύνολο κοινωνικών ομάδων που ψήφισαν ΧΑ προέρχεται από τη διαλυμένη εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται κυρίως, για εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που διαμένουν στις φτωχότερες περιοχές της Β΄ Αθήνας και της Αττικής, στις οποίες η ΧΑ σημείωσε κάποια από τα μεγαλύτερα ποσοστά της: άνεργοι που έχασαν τη δουλειά τους και νέοι που δεν μπόρεσαν ποτέ να δουλέψουν καθώς και ένα σημαντικό τμήμα εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα.
Δεν θα κατανοήσουμε τα κριτήρια αυτών των εργατικών και μισοεργατικών στρωμάτων που ψήφισαν ΧΑ, αν δεν πάρουμε υπ' όψη μας τις τεράστιες αλλαγές που συντελούνται στο επίπεδο του ταξικού συσχετισμού τα τελευταία δέκα χρόνια και κυρίως κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών που επιβάλλει η αστική τάξη για την αντιμετώπισή της. Οι αλλαγές αυτές έχουν κονιορτοποιήσει μεγάλα τμήματα της οργανωμένης εργατικής τάξης και έχουν διαβρώσει τα κριτήρια εκείνων των τμημάτων των εργατικών μαζών, τα οποία χωρίς είναι οργανωμένα, παρασύρονταν από τον οργανωμένο κορμό της εργατικής τάξης στις μεγάλες ταξικές αντιπαραθέσεις τα προηγούμενα χρόνια. Η διάλυση της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ αντανακλά κατ' αρχάς αυτή την κατάσταση διάλυσης του οργανωμένου εργατικού κινήματος. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτού του τμήματος της εργατικής τάξης κινήθηκε προς τα αριστερά ανάμεσα στις δύο εκλογές, ένα μέρος όμως πήγε προς τη ΧΑ. Είναι αυτό το τμήμα της εργατικής τάξης, το οποίο απώλεσε ή δεν είχε διαμορφώσει ποτέ μία αντίληψη ταξικής/εργατικής συλλογικότητας. Από την άποψη της πολιτικής συνείδησης βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με τα εξατομικοποιημένα κομμάτια των φτωχότερων μικροαστικών μαζών, τα οποία έχουν πειστεί ότι για την εξαθλίωση τους φταίνε ταυτόχρονα οι μετανάστες που “μας παίρνουν τις δουλειές” και οδηγούν σε καταστροφή τα δημόσια νοσοκομεία και τα σχολεία, αλλά και οι τραπεζίτες, τα χαράτσια, οι “κλέφτες πολιτικοί” κτλ.
Αυτό το στοιχείο, της διείσδυσης της ΧΑ στα λαϊκά και εργατικά στρώματα, συμπληρώνεται και ενισχύεται από τα υψηλά ποσοστά της μεταξύ της νεολαίας των λαϊκών περιοχών, κυρίως μεταξύ των νέων ψηφοφόρων. Πρόκειται κυρίως για ένα τμήμα της νεολαίας το μέλλον του οποίου είναι η εξαθλίωση και το οποίο δεν είχε ποτέ σχέσεις με το κίνημα. Η ΧΑ αποτελεί γι' αυτό μια υπόσχεση βίαιης σύγκρουσης με ο,τι αυτό αντιλαμβάνεται ως “κατεστημένο”.
Είναι αυτά τα κοινωνικά στρώματα που διαμορφώνουν την εικόνα του “πληβειακού” χαρακτήρα της εκλογικής βάσης της ΧΑ. Παρ' όλ' αυτά θα πρέπει να επιμείνουμε σε μία πολύ σημαντική επισήμανση: ο φασισμός ακόμα και όταν επιτυγχάνει να προσελκύσει μαζικά τμήματα των φτωχών - ακόμα και εργατικών μαζών, αυτό γίνεται πάντοτε με την προϋπόθεση ότι αυτά τα τμήματα έχουν εξατομικοποιηθεί και απολέσει πολιτικά και ιδεολογικά κάθε δυνατότητα οργανωμένης έκφρασης των ταξικών τους συμφερόντων. Έτσι, ακόμα και αν τα άτομα που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα αποτελούν την πλειοψηφία της φασιστικής οργάνωσης, είναι πλήρως υποταγμένα στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, τα οποία κυριαρχούν μέσα στην οργάνωση καταλαμβάνοντας τις ανώτερες θέσεις του κομματικού μηχανισμού. Εξάλλου, τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα της φασιστικής οργάνωσης έχουν πάντοτε τη δυνατότητα να επιβάλουν μια πολιτική υπέρ των ταξικών τους συμφερόντων, καθώς συνήθως εντάσσονται σε μηχανισμούς του αστικού κράτους και σε οικονομικές οργανώσεις της αστικής τάξης.
Όμως οι ταξικές διαφορές που καλύπτονται κάτω από υπερταξικές ή αταξικές ιδεολογίες εξακολουθούν να υφίστανται και να εκδηλώνονται (έστω και απολύτως στρεβλά) με την παραμικρή κοινωνική ένταση. Οι “αντικαπιταλιστικές”, “αντισυστημικές” και στην συγκεκριμένη περίπτωση “αντιμνημονιακές” αναφορές της ΧΑ επιδιώκουν κυρίως να ενσωματώσουν σε ένα ενιαίο πολιτικό λόγο αυτές τις εκρηκτικές ταξικές διαφορές και να αμβλύνουν τις εντάσεις τους.
Η ΧΑ δεν είναι μία υπερταξική ή διαταξική (ή πολύ περισσότερο μια “πληβειακή”) οργάνωση και τα ιδιαιτέρως υψηλά ποσοστά μεταξύ των εργοδοτών/επιχειρηματιών και των σωμάτων καταστολής δείχνουν ανάγλυφα ποια ταξικά συμφέροντα εκφράζονται μέσα από την πολιτική και τη δράση της. Από αυτή την άποψη, στα πλαίσια της ταξικής πάλης, η ΧΑ είναι μία οργάνωση αναπαραγωγής και επιβολής των συμφερόντων της αστικής τάξης.
Όμως η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων δείχνει ότι είναι μία οργάνωση η οποία μπορεί να συσπειρώνει και πληβειακά - ακόμα και εργατικά στρώματα. Ο απαραίτητος κοινωνικός συνδετικός κρίκος και η βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί αυτή η “ενότητα” είναι, ταυτόχρονα με την εξατομικοποίηση της εργατικής τάξης, η ενεργοποίηση των διαφόρων στρωμάτων της μικροαστικής τάξης. Από αυτή την άποψη, το κυρίαρχο κοινωνικό πολιτικό χαρακτηριστικό της ΧΑ είναι η ανάδειξη των μικροαστικών μαζών σε ρόλο πολιτικού και κοινωνικού ρυθμιστή, τόσο στο εσωτερικό της οργάνωσης (ή του κοινωνικού ρεύματος που συγκροτεί η οργάνωση), όσο και στο επίπεδο της ταξικής πάλης.
Αυτή η κοινωνική γεωμετρία αποτυπώνεται στον αντιφατικό πολιτικό λόγο της ΧΑ: η υπεράσπιση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, μαζί με “αντισυστημικές” υποσχέσεις· η διακηρυγμένη εχθρότητα για το οργανωμένο εργατικό κίνημα, μαζί με υποσχέσεις “υπεράσπισης των συμφερόντων των Ελλήνων εργατών”· η “καταγγελία” των τραπεζών και του μνημονίου, μαζί με “ρεαλιστικές” τοποθετήσεις για την διαγραφή μέρους μόνο του χρέους κτλ. Τα μικροαστικά στρώματα που ενεργοποιούνται από το φασισμό είναι οι κύριοι φορείς αυτής της αντίφασης: από τη μια τα στρώματα αυτά για να επιβιώσουν θα πρέπει να τσακίσουν κάθε αντίσταση των εργατικών στρωμάτων τα οποία εκμεταλλεύονται (μετανάστες και Έλληνες)· από την άλλη είναι αναγκασμένα να αμύνονται απέναντι στις επιθέσεις της αστικής τάξης, η οποία σε περίοδο κρίσης και αναδιάρθρωσης του οικονομικού της μοντέλου, επιχειρεί να τα εξαφανίσει. Το “αντικαπιταλιστικό” στοιχείο του πολιτικού λόγου της ΧΑ δεν είναι μόνο ένα μέσο παγίδευσης και υποταγής των μικροαστικών και πληβειακών μαζών στην αστική τάξη. Μπορεί να λειτουργεί έτσι, μόνο επειδή αποτελεί ένα πραγματικό στοιχείο της ιδεολογίας των μικροαστικών μαζών που συνθλίβονται από την αστική τάξη. Η ΧΑ για να μπορέσει να αποκτήσει και να διατηρήσει τον πολιτικό έλεγχο όλων αυτών των κοινωνικών στρωμάτων που αποτελούν την εκλογική της βάση, θα πρέπει να παίρνει συνεχώς υπ' όψη της αυτές τις αντιφάσεις και να κινείται με έναν τρόπο τέτοιο, ώστε να αποτρέπει συνεχώς να εκδηλωθούν ρωγμές και αποσχίσεις. Η περίπτωση της απεργίας των χαλυβουργών είναι πολύ χαρακτηριστική από αυτή την άποψη: η ΧΑ σε πρώτη φάση κινήθηκε στην κατεύθυνση μιας πολιτικής που εκφράζει τα συμφέροντα των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που επηρεάζει (της μεσαίας και μικρής αστικής τάξης και των ανώτερων μικροαστικών στρωμάτων - από τα οποία στελεχώνει σε μεγάλο βαθμό και τους κομματικούς της μηχανισμούς) και κατήγγειλε την απεργία και τους απεργούς, παίρνοντας ξεκάθαρα θέση υπέρ του βιομήχανου. Η κίνηση όμως αυτή ήρθε σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του πληβειακού τμήματος που επηρεάζει, κυρίως των κατοίκων των περιοχών γύρω από το εργοστάσιο της χαλυβουργίας, οι οποίοι δεν είχαν καμιά διάθεση να υποστηρίξουν το βιομήχανο ενάντια στους απεργούς. Η ΧΑ έκανε τότε στροφή 180 μοιρών και τα στελέχη της επισκέφτηκαν τους απεργούς για να εκφράσουν την “υποστήριξή” τους.
Το παράδειγμα αυτό δείχνει ότι ο τρόπος με τον οποίο θα ενεργοποιηθεί όλο αυτό το κοινωνικό δυναμικό που ψήφισε τη ΧΑ (εάν τελικά η αριστερά επιτρέψει στους φασίστες να το κινητοποιήσουν) θα έχει αυτά τα αντιφατικά χαρακτηριστικά. Οι ομάδες κρούσεις που συγκροτεί η ΧΑ έχουν ήδη αρχίσει να στρέφονται εναντίον των πολιτικών οργανώσεων του οργανωμένου εργατικού κινήματος - αυτό ήταν το μήνυμα που έδωσε η ΧΑ με τον τρόπο που διαχειρίστηκε τις αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν για την επίθεση ενάντια στη Δούρου και την Κανέλλη, αλλά και από την επίθεση που έγινε στην Αγ. Παρασκευή εναντίον στελέχους της ΚΝΕ. Θα εντείνει τις επιθέσεις εναντίον των ριζοσπαστικών κομματιών της νεολαίας και θα προσπαθήσει με ωμή βία, στις περιοχές τις οποίες θα καταφέρει να ελέγξει, να μην αφήσει να αναπτυχθεί η παραμικρή κινηματική δράση. Σε αυτές της τις δραστηριότητες θα στηριχτεί στη συνεργασία με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και στην ατιμωρησία που της εγγυάται το αστικό κράτος. Είναι ο ρόλος μιας οργάνωσης-πολιτοφυλακής στην υπηρεσία του αστικού κράτους, ένας ρόλος ο οποίος έχει την πλήρη αποδοχή της αστικής τάξης.
Από την άλλη όμως, η ίδια η ΧΑ ως οργανωμένη δύναμη και το κοινωνικό/πολιτικό ρεύμα το οποίο εκφράζει και το οποίο τείνει να διαμορφωθεί σε κίνημα (εάν δεν το εμποδίσει η αριστερά) έχουν ως προϋπόθεση της πολιτικής τους ύπαρξης και της ανάπτυξής τους, μια ορισμένου τύπου αυτονομία απέναντι στην αστική τάξη και την πολιτική της. Τα μικροαστικά και πληβειακά στρώματα που ψήφισαν ΧΑ δεν θα ενεργοποιηθούν και δεν θα παραμείνουν στην επιρροή της ΧΑ εάν η οργάνωση αυτή δεν τους εξασφαλίσει μία δυνατότητα έκφρασης των ταξικών τους συμφερόντων, όχι μόνο μετουσιώνοντάς τα σε μίσος εναντίον των μεταναστών, του συνδικαλιστικού κινήματος και της αριστεράς, αλλά και αφήνοντας να αναδειχτούν κάποιες όψεις της αντιπαλότητας αυτών των στρωμάτων με την αστική τάξη. Ο πολιτικός ρόλος της οργάνωσης θα είναι, να φροντίζει να μην πάρει αυτή η αντιπαλότητα τη μορφή της αμφισβήτησης της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Έτσι θα είναι μάλλον απίθανο να δούμε τη ΧΑ να παίζει το ρόλο που επιχείρησε να παίξει το ΛΑΟΣ, όταν θεώρησε ότι η αποδοχή του από το αστικό πολιτικό σύστημα θα του επέτρεπε να εμφανιστεί ως σωτήρας της αστικής τάξης και ως εκ τούτου ως ένας από τους μεγάλους παίκτες του πολιτικού συστήματος. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό, η ΧΑ μέσα στη βουλή να μην ψηφίσει τα νέα μνημόνια, ίσως ακόμα και όταν η ψήφος της θα είναι απαραίτητη για να περάσουν. Ο ρόλος της θα είναι να τσακίσει έξω από τη βουλή τις εργατικές οργανώσεις που θα παλεύουν ενάντια στα μνημόνια και την εφαρμογή τους.
Αυτά όμως είναι και τα όρια της αποδοχής που μπορεί να έχει η ΧΑ από την αστική τάξη στη συγκυρία που διανύουμε. Η αστική τάξη μπορεί να εμπιστευτεί στη ΧΑ να κάνει τη βρομοδουλειά, που για λόγους πολιτικού συσχετισμού δεν μπορούν να κάνουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, δεν είναι όμως διατεθειμένη η αστική τάξη να αναθέσει στη ΧΑ πολιτικό ρόλο στη διαχείριση των υποθέσεών της. Όχι φυσικά από σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς, τους οποίους ανοιχτά αμφισβητεί η ΧΑ, αλλά επειδή το κοινωνικό ρεύμα που εκφράζει και επιχειρεί να συγκροτήσει σε κίνημα η ΧΑ εμπεριέχει και το στοιχείο της μικροαστικής εχθρότητας απέναντι στην αστική τάξη. Η αστική τάξη, πριν φτάσει στο σημείο να εμπιστευτεί τις τύχες της σε τρελαμένους και ανεξέλεγκτους μικροαστούς, θα δοκιμάσει άλλα πολιτικά εργαλεία για να καταστείλει το εργατικό κίνημα και για να το εμποδίσει να χρησιμοποιήσει τους πετσοκομμένους αστικοδημοκρατικούς θεσμούς ως μέσο έκφρασης των συμφερόντων του: οι συνταγματικές αλλαγές προς πιο αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης, η ανάθεση πολιτικού ρόλου σε τμήματα του κρατικού μηχανισμού ακόμα και του κατασταλτικού μηχανισμού, αποτελούν τις πιο σίγουρες για την αστική τάξη προσπάθειες αλλαγής του πολιτικού πλαισίου διεξαγωγής της ταξικής πάλης.
Αυτή τη στιγμή οι προσδοκίες της ΧΑ δεν μπορεί να φτάνουν τόσο ψηλά, όσο κι αν το εκλογικό της αποτέλεσμα την καθιστά μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Για να μπορέσει η ΧΑ να διεκδικήσει “θεσμικό” πολιτικό ρόλο θα πρέπει, ελέγχοντας τους δρόμους και τις γειτονιές, να αποδείξει ότι είναι ικανή να τσακίσει το εργατικό κίνημα, εάν η αστική τάξη την εμπιστευτεί. Αυτό είναι το στάδιο του κινδύνου που έχει αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα.
Τα πολιτικά οράματα του φασισμού
Προκύπτει από τα παραπάνω, ότι δεν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ιδεολογία με την οποία σημαντικά σε μέγεθος κοινωνικά στρώματα έλκονται από το φασισμό, απλώς ως περιπτώσεις εξαπάτησης τους από μία οργάνωση στην υπηρεσία της αστικής τάξης. Αυτά τα κοινωνικά στρώματα που μπορεί να ενεργοποιηθούν γύρω από ένα αστικό/μικροαστικό πυρήνα οργανωμένο κάτω από τη φασιστική ιδεολογία, κινητοποιούνται αναγνωρίζοντας - έστω και με απόλυτα συγχυσμένο και στρεβλό τρόπο, μία δυνατότητα έκφρασης των ιδιαίτερων τους ταξικών συμφερόντων. Από αυτή την άποψη, παρά τις υπηρεσίες που μπορεί να προσφέρουν στην αστική τάξη, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να προκαλέσει αποσταθεροποίηση του αστικού πολιτικού σκηνικού δια του οποίου οργανώνεται η κυριαρχία της αστικής τάξης.
Η ιδεολογία λοιπόν και τα πολιτικά οράματα που αναδεικνύει παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση του φασιστικού πολιτικού ρεύματος και κυρίως στη μετατροπή του σε φασιστικό κίνημα. Η ιδεολογία του φασισμού δεν έχει μάλλον τίποτα το πρωτότυπο σε σχέση με την κυρίαρχη ιδεολογία. Αποτελεί μάλλον μια εκλεκτικιστική χρήση και μία διόγκωση των χαρακτηριστικών της κυρίαρχης ιδεολογίας, απορρίπτοντας ταυτόχρονα ή μεταπλάθοντας ένα σύνολο στοιχείων των ιδεολογιών των λαϊκών μαζών που έχουν ενσωματωθεί στην κυρίαρχη ιδεολογία για να εξασφαλίζεται η συναίνεσή τους σε “κανονικές” συνθήκες.
Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να αντιληφθούμε και τον κυρίαρχο ρόλο που παίζει ο ρατσισμός στην ιδεολογία της ΧΑ. Κατ' αρχάς θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο ρατσισμός ανταποκρίνεται σε μία σειρά διαφορετικών ακόμα και αντιφατικών μεταξύ τους σκοπιμοτήτων: είναι οπωσδήποτε μία προσπάθεια διάσπασης της ενότητας της εργατικής τάξης. Ο Έλληνας εργάτης θα πρέπει να στραφεί εναντίον του μετανάστη για να μην στραφεί εναντίον των αφεντικών του. Ταυτόχρονα όμως ο ρατσισμός ανταποκρίνεται στα ταξικά συμφέροντα ενός τμήματος της αστικής τάξης και της μικροαστικής τάξης που εκμεταλλεύεται μετανάστες. Ανακύπτει λοιπόν πάλι το ζήτημα της αντιφατικότητας των ταξικών συμφερόντων που καλύπτονται κάτω από τη φασιστική ιδεολογία: ο Έλληνας εργάτης δεν έχει κανένα ταξικό συμφέρον από το μίσος του για τους μετανάστες, οι αστοί και μικροαστοί έχουν υλικά συμφέροντα από το ρατσισμό. Αυτές οι ερμηνείες του ρατσισμού της ΧΑ, χωρίς να είναι λανθασμένες, δεν αρκούν για να εξηγήσουν γιατί η ΧΑ αναπτύσσεται “παίζοντας το χαρτί” του ρατσισμού σε περιοχές όπου υπάρχουν λίγοι μετανάστες, ή σε περιοχές όπου οι μετανάστες είναι πλήρως ενταγμένοι στους ρυθμούς των τοπικών κοινωνιών και δεν μπορούν να αποτελέσουν “ζωντανό” παράδειγμα υπέρ του ρατσισμού. Επίσης δεν εξηγεί γιατί σε πάρα πολλές περιοχές με πολλούς μετανάστες (“περάσματα” μεταναστών προς την Ελλάδα ή προς την Ευρώπη, πχ. Έβρος, Θεσπρωτία, Αχαΐα, Κρήτη, νησιά του Ανατολικού Αιγαίου) τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ήταν μάλλον από τα χαμηλότερα που πήρε.
Για να κατανοήσουμε τον ρατσισμό ως βασικό στοιχείο της ανάπτυξης της επιρροής της ΧΑ θα πρέπει να τον εντάξουμε στο συνολικό ιδεολογικό πλαίσιο με το οποίο αναπτύσσεται και τα πολιτικά οράματα που απορρέουν από αυτό. Η συνοχή της φασιστικής ιδεολογίας διαμορφώνεται από την ικανότητα του φασισμού να παρακάμπτει τις ταξικές διαφορές προβάλλοντας ένα “ανώτερο” επίπεδο κοινωνικής και πολιτικής ενότητας, ενός λαϊκού-φυλετικού κράτους, εντός του οποίου θα επικρατεί μια στρατιωτικού τύπου πειθαρχία, από την οποία όχι μόνο θα υπάρχουν απορρέουν συγκεκριμένοι πολιτικοί ρόλοι (καθήκοντα) για όλες τις κοινωνικές κατηγορίες, αλλά και θα εξαναγκάζονται οι οικονομικά ανώτεροι να σέβονται και να μην καταπατούν τα δικαιώματα των κατώτερων οικονομικών ομάδων. Το σύνολο των πολιτών θα συγκροτούνται σε “φυλή”, η οποία θα έχει μία ενιαία πολιτική βούληση που θα εκφράζεται από το φασιστικό κόμμα, τον ηγέτη και το φασιστικό κράτος. Από πολλές απόψεις πρόκειται για μία διαστροφική παραλλαγή ενός αμεσοδημοκρατικού μοντέλου (οι πάντες θα συμμετέχουν στην πολιτική, έστω και ως εκτελεστές καθηκόντων), αλλά αυτό που έχει εδώ σημασία, είναι να κατανοήσουμε ότι αυτό το ιδεολογικοπολιτικό φασιστικό μοντέλο της φυλής συγκροτημένης σε κράτος, έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση να χαραχτούν όρια μεταξύ αυτών οι οποίοι μπορούν να αποτελέσουν μέλη αυτής της φυλής και αυτών οι οποίοι, αλλοιώνοντας τα φυλετικά της χαρακτηριστικά (ή τα πολιτιστικά, ή τα θρησκευτικά κτλ), εμποδίζουν την συγκρότησή της σε κυρίαρχη δύναμη. Η “φυλή”, για να μπορέσει να κυριαρχήσει, θα πρέπει να διαφυλάξει την καθαρότητά της από εκείνα τα στοιχεία τα οποία στέκονται εμπόδιο στην κυριαρχία της (μετανάστες, “περιθωριακοί”, “αντεθνικά” στοιχεία, συνδικαλιστές και αριστερούς που διασπούν την ενότητα της φυλής κτλ).
Το ζήτημα λοιπόν του ρατσισμού για τη φασιστική ιδεολογία της ΧΑ είναι άμεσα συνδεδεμένο με το πολιτικό όραμα με το οποίο ο φασισμός επιχειρεί να ενεργοποιήσει τμήματα των λαϊκών μαζών για να επηρεάσει τον ταξικό συσχετισμό. Αυτή η σύνδεση του ρατσισμού με ένα πολιτικό όραμα για το οποίο κινητοποιούνται τμήματα κοινωνικών στρωμάτων με αντίθετα μεταξύ τους συμφέροντα, δεν οδηγεί μόνο στην απόκρυψη της ταξικότητας του ρατσισμού, αλλά και στην ανά πάσα στιγμή δυνατότητα να μετατρέπεται σε ρατσισμό κάθε στοιχείο της πολιτικής ιδεολογίας του φασισμού. Δηλαδή τελικά, να κινητοποιούνται τα μέλη και οι οπαδοί της φασιστικής οργάνωσης ενάντια στους μετανάστες, πιστεύοντας ότι αυτή τους η δράση έχει τα χαρακτηριστικά της “αντισυστημικής” πολιτικής ενέργειας. Η εχθρότητα του μικροαστού για τον τραπεζίτη δεν θα εξαφανιστεί έτσι, αλλά θα εξασθενίσουν τα αποτελέσματά της καθώς ο τραπεζίτης θα εξομοιωθεί με τον μετανάστη (που είναι και πολύ πιο εύκολος στόχος).
Κανένα από όλα αυτά τα ιδεολογικά στοιχεία δεν αποτελεί πρωτότυπη δημιουργία της ΧΑ. Το καθένα από αυτά μπορούμε να τα βρούμε, έστω και στο περιθώριο των μεγάλων αφηγήσεων της δεξιάς και ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Τα αντιδημοκρατικά οράματα της ΧΑ έχουν ένα ισχυρό φορτίο από τις παραδόσεις των πραξικοπημάτων στην Ελλάδα. Ο φανατικός αντικομουνισμός εξακολουθεί να παραμένει βασικό ιδεολογικό στοιχείο ολόκληρης της δεξιάς. Ο επιθετικός εθνικισμός της ΧΑ δεν διαφοροποιείται πολιτικά από τον εθνικισμό του συνόλου της ακροδεξιάς και ο ρατσισμός της αποτελεί την ακραία εφαρμογή των ρατσιστικών πολιτικών που εφαρμόζει το ελληνικό κράτος εδώ και δεκαετίες. Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι για πρώτη φορά εδώ και πολλές δεκαετίες γίνεται προσπάθεια όλα αυτά τα στοιχεία να συνθέσουν ένα συνεκτικό πολιτικό όραμα κινητοποίησης κοινωνικών στρωμάτων εναντίον του εργατικού κινήματος.
Τα στάδια της ανάπτυξης του φασισμού
Θα πρέπει να τοποθετήσουμε την έναρξη της διαδικασίας προσέλκυσης τμημάτων κάποιων κοινωνικών στρωμάτων από το φασισμό, την περίοδο του 2008/2009, όταν εκδηλώθηκαν μια σειρά κοινωνικών φαινομένων τα οποία η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της σύστημα αδυνατούσε να διαχειριστεί με τα παραδοσιακά της εργαλεία: η εξέγερση της νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008 και το οργισμένο ξέσπασμα των μεταναστών ύστερα από τη βεβήλωση του Κορανίου, γεγονότα που εκδηλώθηκαν ένα περίπου χρόνο μετά το φοιτητικό/εκπαιδευτικό κίνημα και στην αρχή της εκδήλωσης μιας οικονομικής κρίσης από την οποία ο ελληνικός καπιταλισμός κατανοούσε ότι δεν θα έβγαινε χωρίς μια σαρωτική ανατροπή του μέχρι τότε ταξικού συσχετισμού. Ο κατασταλτικός μηχανισμός με τις ευλογίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ άρχισε να πειραματίζεται τότε με μία εκτεταμένη χρήση των πενιχρών δυνάμεων της ΧΑ εναντίον του νεολαιίστικου κινήματος, αλλά και για την τρομοκράτηση των μεταναστών, που η αστυνομία εξανάγκαζε να συγκεντρώνονται στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα. Ολόκληρη η περιοχή τέθηκε επί της ουσίας υπό τον έλεγχο της ΧΑ, η οποία με την κάλυψη της αστυνομίας, ανέλαβε να κάνει αυτό που δεν μπορούσε ανοιχτά να κάνει η αστυνομία: ωμή καθημερινή βία εναντίον των μεταναστών και παρεμπόδιση - πάλι με ωμή βία – κάθε κινηματικής δραστηριότητας στην περιοχή.
Όμως στον Αγ. Παντελεήμονα η ΧΑ δεν αρκέστηκε στο ρόλο του παρακράτους που της ανέθεσαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Ανέπτυξε πολιτική επιρροή αναλαμβάνοντας την “προστασία” των μικροαστών ιδιοκτητών και με την υποστήριξή τους οργάνωσε την πολιτική της παρουσία στην περιοχή. Τα αποτελέσματα αυτής της δράσης (με την οποία η αριστερά αρνήθηκε να συγκρουστεί για να τη σταματήσει) ήταν η εκλογική επιτυχία της ΧΑ με το 5,29% (10.222 ψήφοι) που πήρε στο Δήμο της Αθήνας στις δημοτικές εκλογές του 2010.
Πατώντας επάνω σ' αυτή την εκλογική επιτυχία η ΧΑ επιχείρησε να βγει πιο έξω από την περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα και να ελέγξει ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, λίγους μήνες αργότερα, τον Μάιο του 2011, οργανώνοντας ένα πολυήμερο αιματηρό πογκρόμ εναντίον μεταναστών. Ήταν η πρώτη συστηματική προσπάθεια της ΧΑ, να προσπαθήσει να μετατρέψει σε οργανωμένη δύναμη τις ψήφους που πήρε στις δημοτικές εκλογές και κυρίως να απλώσει την πολιτική της επιρροή στα πιο καθυστερημένα πολιτικά κομμάτια της κοινωνίας που είχαν αρχίσει να πλήττονται από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Όμως όλη αυτή την περίοδο η κοινωνική της επιρροή εξακολουθούσε να είναι εξαιρετικά περιορισμένη.
Η αλματώδης ανάπτυξη των ποσοστών της στις δημοσκοπήσεις και της επιρροής της μέσα στην κοινωνία ξεκίνησε από το φθινόπωρο του 2011. Οι χρονολογίες αυτές έχουν τη σημασία τους, καθώς η ανάπτυξη των φασιστών συμπίπτει με την κάμψη ενός εργατικού κινήματος, το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις πήρε εξεγερσιακές μορφές και γύρω από το οποίο είχαν συσπειρωθεί ευρείες λαϊκές μάζες.
Θα πρέπει να σταθούμε σ' αυτό, γιατί συνδέεται με τη δυναμική του φασιστικού φαινομένου.
Στις απεργιακές κινητοποιήσεις του 2010-2011 κινητοποιήθηκαν τμήματα των λαϊκών μαζών (μικροαστικά και ανοργάνωτα τμήματα εργαζομένων) τα οποία δεν είχαν καμιά προηγούμενη εμπειρία συλλογικών αγώνων και τα οποία κατέβαιναν για πρώτη φορά στο δρόμο, εξαναγκασμένα από το μέγεθος της επίθεσης που βίωσαν ξαφνικά, κουβαλώντας όμως ολόκληρο το φορτίο της αστικής ιδεολογίας, ακόμα και τις πιο αντιδραστικές της πτυχές. Κορυφαία στιγμή αυτής της διαδικασίας ήταν το κίνημα των πλατειών το καλοκαίρι το 2011, όταν αυτά τα στρώματα της κοινωνίας κινητοποιήθηκαν μαζικά, προσπαθώντας να διατηρήσουν τα σύμβολα της ιδεολογικής τους αυτονομίας απέναντι στο οργανωμένο εργατικό κίνημα, τις διαδικασίες του και τις πολιτικές του δυνάμεις. Η αδυναμία του εργατικού κινήματος να θέσει υπό την ηγεμονία των δικών του πολιτικών στόχων όλο αυτό το κοινωνικό δυναμικό που η καπιταλιστική επιθετικότητα το ανάγκαζε να κινητοποιηθεί, προερχόταν από το γεγονός ότι το ίδιο το εργατικό κίνημα δεν είχε διαμορφώσει πολιτικούς στόχους, επειδή οι πολιτικές και συνδικαλιστικές του δυνάμεις στάθηκαν ανίκανες να επεξεργαστούν ένα πλαίσιο πολιτικών στόχων για τους οποίους το εργατικό κίνημα θα μπορούσε να συνεχίσει να δίνει μάχες και μετά το απεργιακό κίνημα του φθινοπώρου του 2011.
Η ΧΑ αναπτύχθηκε εκμεταλλευόμενη αυτό το κενό: αυτά τα κοινωνικά στρώματα, τα οποία μέχρι χτες αποτελούσαν το βασικό κοινωνικό στήριγμα της αστικής εξουσίας, απομακρύνθηκαν από την πολιτική επιρροή των αστικών κομμάτων εξουσίας, αλλά εξακολουθούσαν να αντιλαμβάνονται την κοινωνική πραγματικότητα με τα ιδεολογικά εργαλεία της κυρίαρχης ιδεολογίας (πχ. “οι προδότες πολιτικοί που ξεπουλάνε την Ελλάδα”). Αρχικά, ένα τμήμα τους τραβήχτηκε από τη δυναμική του εργατικού κινήματος, όσο το εργατικό κίνημα μπορούσε στο επίπεδο του δρόμου και της μετωπικής σύγκρουσης με την αστική τάξη, να δώσει μία κινηματική διέξοδο στην οργή τους, καθώς και μία υπόσχεση ανατροπής της επίθεσης του καπιταλισμού. Μετά την κάμψη όμως των εργατικών αγώνων ύστερα από το φθινόπωρο του 2011, αυτά τα κοινωνικά στρώματα έμειναν χωρίς μια ορατή πολιτική προοπτική για την αντιμετώπιση των συνεπειών της επίθεσης.
Η ΧΑ απευθύνθηκε και κέρδισε ένα μειοψηφικό, αλλά σημαντικό τμήμα αυτών των μικροαστικών τμημάτων, των εξατομικοποιημένων εργαζόμενων και της νεολαίας, εκμεταλλευόμενη την αδυναμία του εργατικού κινήματος να διαμορφώσει μία ορατή για ολόκληρη την κοινωνία πολιτική προοπτική.
Το εργατικό κίνημα ενάντια στο φασισμό
Οπωσδήποτε, ένας νέος γύρος εργατικών κινητοποιήσεων θα θέσει σε δοκιμασία την ικανότητα των φασιστών να προσελκύουν τμήματα των λαϊκών μαζών και ενδεχομένως να οδηγήσει και σε σημαντική συρρίκνωση των δυνάμεών της. Εντούτοις όμως, όσο και να συρρικνωθεί, θα παραμένει πλέον ένας υπολογίσιμος εχθρός απέναντι στο εργατικό κίνημα. Για το εργατικό κίνημα η άμεση αντιμετώπιση του φασιστικού κινδύνου, αποτελεί μάλλον έναν από τους όρους για την ανάπτυξή του και όχι ένα αυτόματο αποτέλεσμά της.
Η ανάγκη αυτή γίνεται ήδη αντιληπτή από χιλιάδες εργαζόμενους και νεολαίους που έχουν αρχίσει να συσπειρώνονται συγκροτώντας αντιφασιστικές πρωτοβουλίες στις γειτονιές και τους δήμους ολόκληρης της χώρας. Απέναντι στον κίνδυνο να καταφέρει η ΧΑ να μετατρέψει τις ψήφους που πήρε σε οργανωμένη δύναμη εναντίον του εργατικού κινήματος και των μεταναστών, συγκροτείται ένα δυναμικό αντιφασιστικό κίνημα το οποίο η αριστερά θα πρέπει να το στηρίξει και να το βοηθήσει να συντονιστεί.
Η αριστερά όμως δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, είναι συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι την μάχη ενάντια στο φασισμό θα πρέπει το εργατικό κίνημα να τη δώσει ενώνοντας όλες του τις δυνάμεις. Το καθήκον διαμόρφωσης μίας πολιτικής πρότασης για την ενότητα του εργατικού κινήματος εναντίον του φασισμού, πέφτει από αυτή την άποψη στις πλάτες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Και αυτό επίσης δεν είναι μια αφηρημένη διακήρυξη. Μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να επεξεργαστεί μία πολιτική πρόταση ενότητας προς το ΚΚΕ, το οποίο όχι μόνο εξακολουθεί να κρατάει τις κινηματικές δυνάμεις που ελέγχει σε απομόνωση από το υπόλοιπο κίνημα, αλλά και επαναλαμβάνει μία ηττοπαθή ανάλυση, ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν προέρχεται από το φασισμό, αλλά από τα “ντόπια και ξένα μονοπώλια”. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό στον κόσμο και στην ηγεσία του ΚΚΕ ότι εάν το κίνημα επιχειρήσει να παρακάμψει τους φασίστες για να παλέψει ενάντια στα “μονοπώλια”, οι φασίστες δεν θα κάνουν στο πλάι για να του αφήσουν ελεύθερο το πεδίο. Ο ιστορικός ρόλος του φασισμού είναι να κόψει το λαιμό του εργατικού κινήματος, ακριβώς για να μην το αφήσει να συγκρουστεί με τα “ντόπια και ξένα μονοπώλια”.
Επίσης μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να επεξεργαστεί μία πολιτική τακτική αντιμετώπισης του φασισμού, η οποία δεν θα λογοδοτεί στην αστική πολιτική νομιμότητα, που απαιτεί σεβασμό στους εκλεγμένους φασίστες βουλευτές. Που θα εξηγεί στον κόσμο και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι δράσεις των φασιστών δεν θα ανακοπούν με την ενεργοποίηση των “δημοκρατικών θεσμών”, αλλά με την μαχητική ενεργοποίηση μαζών, σε επίπεδο δρόμου. Ότι η σύγκρουση με το φασισμό, απαιτεί να μην αφήσουμε να ελέγξουν οι φασίστες τις γειτονιές, να αντιτάξουμε άμεσα απέναντι στη φασιστική βία τις οργανωμένες και ενωμένες δυνάμεις του εργατικού κινήματος.
Η αντιφασιστική πάλη έχει ως προϋπόθεση την οργάνωση της αυτοάμυνας του λαϊκού κινήματος και των μεταναστών. Όχι όμως με όρους στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ μικροομάδων, όπως έχουν την τάση να ερμηνεύουν την αντιφασιστική πάλη τμήματα του αντιεξουσιαστικού χώρου (ο οποίος επίσης είναι απαραίτητος σύμμαχος στην αντιφασιστική πάλη) αλλά με όρους μαζικής οργάνωσης και ελέγχου των γειτονιών και των πλατειών από τους κατοίκους τους, Έλληνες και μετανάστες. Η πάλη ενάντια στο φασισμό θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την οργάνωση κινηματικών κοινωνικών δομών που θα αγκαλιάζουν τη ζωή των τοπικών κοινωνιών, μην αφήνοντας χώρο δράσης και ανάπτυξης της φασιστικής επιρροής.
Και τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, η πάλη ενάντια στο φασισμό απαιτεί την προσπάθεια να προωθηθεί και να υποστηριχθεί η αυτοοργάνωση και η αυτοάμυνα των μεταναστευτικών κοινοτήτων σε ολόκληρη τη χώρα. Οι μετανάστες, τα κυριότερα θύματα της φασιστικής βίας, αποτελούν ένα τεράστιο δυναμικό της εργατικής τάξης, το οποίο εάν οργανωθεί και συντονιστεί με το αντιφασιστικό κίνημα, θα δώσει μια τεράστια δυναμική.
Η οργάνωση μιας πλατιάς και ενωτικής εργατικής αντιμετώπισης του φασισμού δεν μπορεί όμως να επιτευχθεί και να φέρει αποτελέσματα, χωρίς να γίνει σαφές, ότι ο στόχος θα πρέπει να είναι το ξερίζωμα του φασισμού από όλα τα πεδία στα οποία μπορεί να αναπτύσσεται, να δρα ή να καταφεύγει, πολύ περισσότερο από τα πεδία εκείνα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στα οποία αξιώνουν να παρεμβαίνουν και οι οργανώσεις της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να “συνυπάρχει” με φασίστες ούτε στα συνδικάτα, ούτε στα πανεπιστήμια, ούτε στο κοινοβούλιο. Η εργατική τάξη θα πρέπει να διεκδικεί την μετατόπιση των ορίων της πολιτικής νομιμότητας υπέρ των συμφερόντων της και γι' αυτό θα πρέπει να διεκδικεί να τεθεί άμεσα εκτός νόμου η ΧΑ.
Επίσης θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι ο φασισμός αναπτύσσεται πάντοτε στο έδαφος της χρεωκοπίας των “παραδοσιακών” πολιτικών ιδεολογιών της αστικής δημοκρατίας. Η αντιφασιστική πάλη δεν μπορεί να διεξάγεται για την αποκατάσταση ενός χρεοκοπημένου οράματος, αλλά θα πρέπει να το υπερβαίνει, προτάσσοντας ως ορίζοντα της πάλης για την ανάσχεση του φασιστικού κινδύνου, το στόχο μιας κοινωνίας υπό τον άμεσο έλεγχο των εργαζόμενων μαζών. Τα καθημερινά βήματα της αντιφασιστικής πάλης θα πρέπει να αποτελούν ταυτόχρονα προσπάθειες συγκρότησης δομών με τις οποίες οι εργαζόμενες μάζες θα ψηλαφούν αυτή τη δυνατότητα.

Κώστας Κούσιαντας


* Τα περισσότερα στοιχεία προέρχονται από:
Βερναρδάκης Χριστόφορος, “Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου και οι νέες τομές στο κομματικό σύστημα”, Η Αυγή, 24 Ιουνίου 2012 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=697536
Public Issue, “Εκλογές Ιουνίου 2012: Η ακτινογραφία της ψήφου. Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της εκλογικής βάσης των κομμάτωνhttp://www.publicissue.gr/2041/proekefsi-kommaton/
Public Issue, “Εκλογές 2012: Η πολιτική προέλευση των σημερινών ψηφοφόρων των κομμάτων”