Με
απίστευτο κυνισμό , δουλική προσήλωση στα συμφέροντα του κεφαλαίου και
ξεκάθαρη φασιστική λογική η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου -Κουβέλη
προσπάθησε χθες (20/72012) να τσακίσει τον ηρωικό αγώνα των εργατών της «Ελληνικής
Χαλυβουργίας», τον σημαντικότερο αγώνα που έδωσε κομμάτι της εργατικής τάξης σε
όλη την μέχρι τώρα μνημονιακή περίοδο. Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε
ότι οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο έδωσαν έναν αγώνα
υποδειγματικό από τις 31 Οκτωβρίου και ύστερα , έναν σκληρό ταξικό αγώνα που
κρατάει εννέα μήνες τώρα. Έναν αγώνα στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα και
την προοπτική της εργατικής τάξης , για το μέλλον των παιδιών μας. Έδωσαν μια
σκληρή μάχη ενάντια στις βάρβαρες εργασιακές σχέσεις και τις απολύσεις ,
προσπαθώντας να αποτρέψουν την εργασιακή εξόντωση όσων δουλεύουν στο κάτεργο
του Μάνεση. Ο αγώνας αυτός υπήρξε παρατεταμένος και αποφασιστικός. Στηρίχτηκε
απ’ όλους όσους μέσα στον κόσμο της εργασίας κατάλαβαν τη σημασία του και την
αξία του. Παράλληλα θάφτηκε επικοινωνιακά , συκοφαντήθηκε και χτυπήθηκε
ανελέητα απ’ όλα τα δημοσιογραφικά και πολιτικά παράσιτα που εκφράζουν την τάξη
του Μάνεση.
Απέναντι
σ’ έναν αγώνα τόσο μεγάλης διάρκειας και
αποφασιστικότητας , που απέδειξε ότι
δίνει μάχη προοπτικής, κανένας δεν
μπορεί να μείνει ουδέτερος. Σ’ όλους αυτούς του 9 μήνες τα Μέσα Καθεστωτικής Αποβλάκωσης
σιώπησαν συνειδητά και μεθοδευμένα , προσπαθώντας να μην προβάλλουν σε άλλα κομμάτια της εργατικής τάξης που
στέναζαν κάτω από τη βαρβαρότητα της μνημονικής επέλασης, το «κακό» γι’ αυτούς
παράδειγμα του ανυποχώρητου και παρατεταμένου απεργιακού αγώνα. Όλο αυτό το
διάστημα η απεργία ήταν σα να μην υπήρχε για τους επικοινωνιακούς ντελιβεράδες
της Τρόικα. Σιωπή, μέσα στην οποία πίστευαν ότι θα τσακιστεί το αγωνιστικό φρόνημα των απεργών. Αν κάτι
ακούγονταν σποραδικά , αυτό γίνονταν μόνο και μόνο για να συκοφαντηθεί ο αγώνας
των Χαλυβουργών. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και τα κόμματα της αστικής τάξης
, ελπίζοντας ότι οι απεργοί θα εξαντληθούν από την πολύμηνη απεργία και θα
γυρίσουν με την ουρά κάτω από τα σκέλια στη δουλειά , αποδεχόμενοι και τις
απολύσεις και τις μειώσεις μισθών που είχε κάνει ο Μάνεσης.
Η αδιαλλαξία και η προκλητικότητα του Μάνεση
δεν εκδηλώθηκαν σε πολιτικό κενό. Ήξερε ότι είχε με το μέρος του όλες τις
μνημονιακές κυβερνήσεις που τυράννησαν μέχρι τώρα και φυσικά τον κρατικό
μηχανισμό. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα
η αστική δικαιοσύνη με την απόφαση που πήρε ενάντια στην απεργία στις πιο κρίσιμες
στιγμές της: την κήρυξε παράνομη και καταχρηστική , εγκαταλείποντας τη μάσκα
της ανεξαρτησίας και αποδεικνύοντας για
μια ακόμη φορά σε ποιόν κόσμο ανήκει και
ποιόν πραγματικά εξυπηρετεί με τις αποφάσεις της. Ότι είναι ένας κατασταλτικός
μηχανισμός στην υπηρεσία της αστικής τάξης.
Στο
βωμό του καλού επενδυτικού κλίματος και της αποφασιστικότητας να προωθηθούν οι
στόχοι του Μνημονίου που απαιτούν οι δανειστές και τα κάθε είδους
εκμεταλλευτικά παράσιτα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου , η κυβέρνηση Σαμαρά
δεν θυσιάζει μόνο τις εργασιακές σχέσεις
και το βιοτικό επίπεδο του εργαζόμενου κόσμου, αλλά τσακίζει και τα
δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Η κυβέρνηση λειτούργησε με σχέδιο
προμελετημένης κρατικής βίας , προκειμένου ν΄ αποδείξει στους δανειστές ότι
έχει τη διάθεση και τη δυνατότητα να τσακίσει κάθε αντίσταση στην πολιτική της.
Μαζί με τη φτώχεια και την εξαθλίωση που
σπέρνει , απλώνει και πολύ σκοτάδι πάνω από την παρακμασμένη μεταπολιτευτική
δημοκρατία.
Με απύθμενη υποκρισία ο Σαμαράς και το ΠΑΣΟΚ
προσπάθησαν να καλύψουν πολιτικά την άθλια επιλογή τους για το σπάσιμο της
απεργίας με διακηρύξεις για υπεράσπιση του δικαιώματος στην εργασία. Για να
προωθήσουν το σπάσιμο της απεργίας , η
εργοδοσία έστησε ένα γελοίο θέατρο απεργοσπασίας και στη συνέχεια Σαμαράς και
ΠΑΣΟΚ διακήρυξαν, σαν υποταχτικοί του Μάνεση,
το δικαίωμα στην εργασία , το οποίο δεν σήμαινε τίποτε άλλο παρά
δικαίωμα στην απεργοσπασία.
Η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου –
Κουβέλη (τρόικα εσωτερικού) κάνει λόγο για δικαίωμα στην εργασία την ώρα που
καθημερινά στέλνει χιλιάδες κόσμο στην ανεργία και την εργασιακή εξαθλίωση και
καταδικάζει ολόκληρο το λαό στην πιο ακραία φτώχεια.
Ο κ. Κουβέλης της Δημοκρατικής «Αριστεράς»,
καταλαβαίνοντας τον άθλιο χαρακτήρα των επιλογών της κυβέρνησης που στηρίζει και ότι αυτές τον εκθέτουν
απέναντι στη βάση του κόμματός του, προσπάθησε
να ψελλίσει κάποια διαφοροποίηση. Η συνενοχή του όμως στο έγκλημα είναι
δεδομένη και προκύπτει από τη συνολικότερη πολιτική επιλογή που έκανε να
στηρίξει μια κυβέρνηση εσωτερικής τρόικας , της οποίας ο μόνος σκοπός είναι η
συνέχιση και ένταση της μνημονιακής λεηλασίας. Μέσα από ένα τέτοιο γενικότερο
πολιτικό πλαίσιο , τι άλλο περίμενε να κάνει η κυβέρνηση που στηρίζει, στους
ηρωικούς χαλυβουργούς ; Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση των
δανειστών και του κεφαλαίου θ’ αντιμετωπίζει όσο βρίσκεται στην εξουσία τους
κοινωνικούς αγώνες. Το θέατρο του κ. Κουβέλη , όπως εκφράστηκε με την
ανακοίνωση του κόμματος του για την απεργία,
δεν μπορεί να πείσει. Επέλεξε να στηρίξει μια κυβέρνηση των δανειστών μ’
επικεφαλής την αποκρουστική δεξιά , το κρυφτούλι και η υποκρισία του δεν
μπορούν να συνεχιστούν. Ο μνημονιακός θίασος που στηρίζει θα δίνει πάντα
τέτοιες μάχες ενάντια στον κόσμο της εργασίας , στηριζόμενος στη βία και την
καταστολή.
Ο αγώνας των Χαλυβουργών δεν
χάθηκε μετά τα χθεσινά γεγονότα στον
Ασπρόπυργο , έξω από το εργοστάσιο. Τώρα είναι η ώρα να αποδειχτεί μαζικά και
αποφασιστικά η αλληλεγγύη προς τους απεργούς εργάτες για να συνεχιστεί η
απεργία , τόσο όσο χρειαστεί για να πετύχει
τους στόχους της.
Να τσακιστεί ο αυταρχισμός του μνημονιακού
θίασου Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη.
ΧΡ.ΡΕΠΠΑΣ
21/07/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου