ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ ΚΑΙ ΜΙΑ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ ΚΑΙ ΜΙΑ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ


Κυκλοφόρησε εδώ και ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ένα κείμενο 18 διανοουμένων σχετικά με την κρίση στις εκδόσεις ΑΓΡΑ, κρίση που έχει ξεσπάσει ύστερα από την εκδικητική απόλυση συνδικαλιστή εργαζομένου από την πλευρά της εργοδοσίας. Το κείμενο είναι το δεύτερο που δημοσιοποιείται, στηρίζοντας την εργοδοσία. Ύστερα από την ανοικτή και προκλητική στήριξη από εκσυγχρονιστές διανοούμενους , έρχεται τώρα η στήριξη από αριστερούς και ακροαριστερούς διανοουμένους .Το κείμενο υπογράφεται από εκπροσώπους του ακαδημαϊκού μαρξισμού και από πολιτικά στελέχη – διανοούμενους της εξωκοινοβουλευτικής και ευρύτερης αριστεράς. Μερικοί από τους υπογράφοντες έχουν συνεργαστεί εκδοτικά με τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο και απ’ την πλευρά αυτή η παρέμβαση τους δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε αθώα ούτε αμερόληπτη. Είναι παρέμβαση από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων που επιβάλλει η συνεργασία με τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο. Παρόλα αυτά το πρόβλημα δεν εξαντλείται στο σημείο αυτό. Η στάση των συγκεκριμένων διανοουμένων είναι ενδεικτική των διαστάσεων του κομφορμισμού που χαρακτηρίζει τη διανόηση και σχεδόν σε όλες τις ιδεολογικοπολιτικές εκδοχές της , που είναι έτοιμη να υπηρετήσει την οποιαδήποτε εξουσία , αρκεί αυτό να εξυπηρετεί και τα δικά της τα συμφέροντα. Είναι επίσης και ενδεικτικό της απόσπασης που έχει από τις ζωντανές κοινωνικές διεργασίες.
Η απόλυση του συνδικαλιστή – εργαζόμενου Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ είναι ένας ακόμη κρίκος της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και των μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων που επικρατεί στο συγκεκριμένο εργασιακό χώρο και όχι μόνο. Απολύθηκε ύστερα την καταφυγή του στην Επιθεώρηση Εργασίας με την οποία ζητούσε έναν σαφή καθορισμό των καθηκόντων του.
Μεγάλης πολιτικής σημασίας είναι το περιεχόμενο της παρέμβασης που γίνεται με τη συγκεκριμένη δήλωση. Καταρχήν δηλώνουν ότι «είναι εναντίον των απολύσεων και είναι θέμα αρχής γι΄ αυτούς η υπεράσπιση των μισθωτών»(ωραίο ως θεωρητική διακήρυξη!) για να περάσουν στη συνέχεια στον βασικό στόχο της δήλωσης τους : «…η Άγρα δεν είναι μια οποιαδήποτε καπιταλιστική επιχείρηση διακρίνεται για την ποιότητα των εκδόσεων της και στα τριάντα χρόνια της ύπαρξης της δεν έχει προβεί σε απολύσεις.» Εδώ, λοιπόν , από τους αριστερούς και μαρξιστές διανοουμένους μας μαθαίνουμε ότι οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις διαιρούνται σε καλές και κακές και ότι η διάκριση αυτή γίνεται με βάση την ποιότητα των προϊόντων τους και από το ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση δεν έχει μέχρι τώρα απολύσεις. Να όμως που έκανε. Ερμηνεύοντας παραπέρα το πνεύμα των αριστερών διανοουμένων μας θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι στις καλές πρέπει να επιφυλλάσουμε άλλη μεταχείριση, όταν προκύπτει διάσταση απόψεων ανάμεσα στον εργοδότη και τον εργαζόμενο ή όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν δικαιώματα. Προφανώς «η ποιότητα των εκδόσεων» είναι το καθοριστικό κριτήριο για ν΄ αντιμετωπίζουμε μια καπιταλιστική επιχείρηση και για το οποίο δεν πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματά τους οι εργαζόμενοι με επιμονή και αποφασιστικότητα. Κι εμείς οι κοινοί θνητοί ως τώρα νομίζαμε ότι οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις στηρίζονται σε κοινωνικές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης. Αφού λοιπόν οι αριστεροί διανοούμενοι μας ξεκαθάρισαν το θέμα με τις καλές καπιταλιστικές επιχειρήσεις μας ξεκαθαρίζουν και το θέμα με τους εργαζόμενους. Εκφράζουν τη λύπη τους «γιατί μια σχέση εργοδότη – εργαζόμενου με διάφορες εντάσεις κατέληξε σε απόλυση» Απλά έχουμε την έκφραση λύπης (τι χριστιανικό και φιλάνθρωπο πνεύμα ..) και όχι δημόσια πολιτική καταγγελία της εργοδοσίας για την επιλογή της. Για να μην ξεχνιόμαστε είμαστε σε καλή καπιταλιστική επιχείρηση και άρα δεν έχουν νόημα οι απεργίες και οι δυναμικοί κοινωνικοί αγώνες. Έτσι εκφράζουν την ελπίδα ότι «το πρόβλημα θα λυθεί με απευθείας συνεννόηση και όχι από τα δικαστήρια με επαναπρόσληψη του εργαζομένου και με διάλογο με τους εργαζομένους στην Άγρα». Να , λοιπόν, και η πρόταση των αριστερών διανοουμένων μας. Από την ταξική πάλη στο διάλογο και την ταξική συνεργασία.Εκείνο που κάνει το κείμενο των αριστερών διανοουμένων μας είναι ότι απαξιώνει τον μέχρι τώρα αγώνα των εργαζομένων , τον απαξιώνει πλήρως και με τον χειρότερο τρόπο. Ένας αγώνας ακηδεμόνευτος και ταυτόχρονα αγώνας αξιοπρέπειας εμφανίζεται ως « θορυβώδης και άδικη προσπάθεια απαξίωσης της Άγρα» Αυτό λοιπόν που στη δική τους σκέψη εμφανίζεται ως θορυβώδης και άδικη προσπάθεια απαξίωσης δεν είναι παρά αντίσταση στην εργοδοτική αυθαιρεσία , αγώνας διεκδίκησης δικαιωμάτων ενάντια στη βαρβαρότητα. Σίγουρα η διαφορά αντίληψης της πραγματικότητας έχει να κάνει με τη θέση που ο καθένα βρίσκεται μέσα σ΄ αυτή. Λογικές σαν αυτές της δήλωσης των «18» δεν έχουν τίποτα το θετικό να προσφέρουν στους εργαζόμενους. Αντίθετα προσφέρουν δύναμη στην εργοδοσία να συνεχίσει την αυθαιρεσία της.

                                                                                                           ΧΡ. ΡΕΠΠΑΣ