Ο ΑΓΑΠΗΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, του Σπύρου Κώτσια

Πέμπτη, 9 Σεπτεμβρίου 2010

Ο ΑΓΑΠΗΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

του Σπύρου Κώτσια

Είναι γεγονός πλέον αναμφισβήτητο ότι ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνησή του συνειδητά επέλεξαν την ένταξη της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης ΕΕ, Ευρωπαϊκής τράπεζας και ΔΝΤ. Το ξεκαθάρισε άλλωστε με δήλωσή του στις 5 Μαΐου και ο υφυπουργός Φ Σαχινίδης « Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική που είχε ήταν να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο».
Τα γεγονότα που ζήσαμε, από το Δεκέμβριο του 2009 μέχρι τον Απρίλιο του 2010 που υπεγράφη το κατάπτυστο και επαχθές για τον Ελληνικό λαό Μνημόνιο, με τη δήθεν αγωνιώδη προσπάθεια του Πρωθυπουργού και του Υπουργού οικονομικών να αποφύγει η Ελλάδα την πτώχευση και να τιθασευτεί το δημοσιονομικό έλλειμμα, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά επικοινωνιακά τεχνάσματα για να πεισθεί ο λαός ότι δεν υπήρχε άλλη λύση εκτός από την υπαγωγή της χώρας μας στο ΔΝΤ.
Σήμερα τρεις περίπου μήνες από την εφαρμογή του Μνημονίου, όλο και λιγότεροι εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η λύση που μας επεβλήθει ήταν μονόδρομος . Αντίθετα έχει ωριμάσει η άποψη πως θα μπορούσαν να επιλεγούν άλλες λύσεις οι οποίες να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα χωρίς να θίγουν τα λαϊκά συμφέροντα και να δημιουργούν συνθήκες ύφεσης στην οικονομία με καταστρεπτικές συνέπειες για τη χώρα και τους εργαζόμενους.
Τις λύσεις αυτές σκόπιμα δεν τις επέλεξε ο κ Παπανδρέου, φρόντισε μάλιστα αυτός και ο Υπουργός του των οικονομικών, πρώην στέλεχος του Νομισματικού Ταμείου και μεγάλου χρηματοπιστωτικού οίκου, να τις απαξιώσουν με δηλώσεις του τύπου «αλλάζουμε η βουλιάζουμε» και με το να παρομοιάζουν την οικονομία με «Τιτανικό».
Σύμμαχο σ’ αυτήν τους την προσπάθεια είχαν και εξακολουθούν να έχουν τα ΜΜΕ .Τηλεοπτικοί αλλά και ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν μετατραπεί σε « μακρύ χέρι της» τρόικας και του ΔΝΤ και ασκούν μια πρωτοφανή σε έκταση και ένταση προπαγάνδα, έχοντας απορρίψει και τα τελευταία προσχήματα.
Η τηλεοπτική βία που ασκείται είναι κάτι το πρωτοφανές. Κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων οι τηλεοπτικοί σχολιαστές επιτίθενται με ακραίους χαρακτηρισμούς σε όσους τολμούν να αντισταθούν στα μέτρα που με βάση το Μνημόνιο παίρνονται είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε συνδικαλιστές, ενώ δεν παραλείπουν να απαξιώνουν τις δημόσιες επιχειρήσεις και να υπενθυμίζουν στο λαό που τον φτύνουν κατάμουτρα ότι αυτοί είναι η εξουσία που αποφασίζει για την τύχη του και τη ζωή του.
Καθόλου υποδεέστερη δεν ήταν και η στήριξη την οποίαν προσέφεραν στην κυβέρνηση και την τρόικα τα συνδικάτα. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις φρόντισαν να υποβαθμίσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων και τελικά να οδηγήσουν στην εκτόνωση και τον εκφυλισμό τις κινητοποιήσεις του εργατικού κινήματος .
Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής υπήρξε η υπογραφή εκ μέρους της ΓΣΕΕ της τριετούς Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με την οποίαν η Συνομοσπονδία ουσιαστικά αποδέχεται την πλήρη εφαρμογή του Μνημονίου και των εξοντωτικών μέτρων που περιλαμβάνει για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και προπαντός για τη νέα γενιά της πατρίδας μας.
Μέσα σε δέκα μήνες από την εκλογή του ο κ Παπανδρέου και η κυβερνησή του κατόρθωσαν να ανατρέψουν τα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα που ίσχυαν στη χώρα μας μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την πλήρη επικράτηση των επιλογών του κεφαλαίου, ξένου και ντόπιου, σε βάρος της εργασίας.
Δικαίως λοιπόν η Financial Times έγραψε αναφερόμενη στον κ Γ Παπανδρέου και στις οικονομικές του επιλογές ότι είναι « ο άνθρωπός μας στην Αθήνα». Βλέπεται το χρηματιστηριακό κατεστημένο, το οποίο η εφημερίδα θεωρείται ότι εκπροσωπεί, αισθάνθηκε την ανάγκη να επαινέσει τον Πρωθυπουργό γιατί με τον τρόπο που χειρίστηκε την κρίση έβγαλε πολλά μα πάραπολλά χρήματα.
Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν και από το φθινόπωρο οι νεοφιλελεύθεροι κυβερνήτες μας θα κληθούν να διαχειριστούν τη ζοφερή πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας και την ολοένα αυξανόμενη αγανάκτηση του Λαού. Αλήθεια τι θα κάνουν τότε;
Ήδη ακολουθώντας τις συμβουλές των αλλοδαπών επικοινωνιακών τους συμβούλων επιχειρούν μια φυγή προς τα εμπρός προσπαθώντας να στρέψουν την προσοχή του κόσμου σε ζητήματα όπως οι υποψηφιότητες στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ο νέος εκλογικός νόμος , οι δήθεν δομικές αλλαγές στην Κυβέρνηση, ο επικείμενος ανασχηματισμός κ.λ.π.
Η σκληρή πραγματικότητα της ύφεσης, της ανεργίας, των λουκέτων στην αγορά, της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα που περιλαμβάνει το επικυρωμένο Μνημόνιο που υπέγραψαν ο κ Παπακωσταντίνου και ο κ Προβόπουλος εν αγνοία του της Βουλής δεν αφήνουν στους εργαζόμενους και γενικότερα στο λαό κανένα περιθώριο για εφησυχασμό. Οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού της Κυβέρνησης είναι σίγουρο ότι θα πέσουν στο κενό .
Αυτή τη φορά οι Παναγόπουλοι, οι Παπασπύρδες και οι άλλοι παρατρεχάμενοι του Μνημονίου δεν θα μπορέσουν να εμποδίσουν τον κόσμο να ξεχυθεί στους δρόμους και να σαρώσει αυτή την πολιτική και τους εκφραστές της.





Αναρτήθηκε από You Pay Your Crisis στις 6:33 μ.μ.
Ετικέτες ΑΡΘΡΑ / Κώτσιας Σπ.